تفسیر کتاب مقدس
10/29/2013
هفتم آبان 1392
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
بررسی کتاب حبقوق نبی
آیا بخش های ناخوشایند عهد عتیق را راجع به داوری خدا و محکومیت باید مطالعه کنیم؟
وقتی کلمه نبوت را می شنویم، معمولا پیشگویی در ذهن ما تداعی می شود. پیش بینی آینده، نقش و اهمیت برجسته ای در نبوت کتاب مقدس دارد، ولی این آینده همیشه دورنمای خوشایندی ندارد. بنابراین، هنگام مطالعه کتاب مقدس وسوسه می شویم که از قسمت های ناخوشایند عهد عتیق که مربوط به داوری خدا و محکومیت است، سرسری بگذریم و توجه خود را به بخش های امیدوارکننده معطوف کنیم. در نتیجه، مطالعه کتاب مقدس تنها به چند مزمور معروف و متن های آرام بخش اناجیل محدود می شود. در حالی که باید توجه داشته باشیم که خدا نسبت به گناه خشمگین است. اگر سعی کنیم خدا را از خشم غضب تهی نشان دهیم، یعنی منکر بیزاری عادلانه و تنفر خدا از گناه و شیطان شویم، در واقع او را در تصورات خود در حد خدایی مهربان و خنثی تنزل داده ایم.
بیشتر متن فصل دوم حبقوق شامل چند وای است که هشدار در مورد مصائب قریب الوقوعی است که برای گناکاران تعیین شده است. "وای" بیانگر شرایط رقت بار کسانی است که به زودی توسط مصیبت و سختی نابود می شوند. خواه از وقوع آن آگاه باشند، خواه نباشند. آخرین بخش کتاب مقدس یعنی کتاب مکاشفه پر از "وای" است. عیسی نیز از این کلمه استفاده کرده است. متی فصل 23 شباهت بسیاری با فصل دوم کتاب حبقوق دارد. این متن از انجیل شامل یک سلسله "وای" است که عیسی خطاب به رهبران مذهبی زمان خود بر زبان آورد:"وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار". این داوری وحشتناک بارها در مورد تکبر و نابینایی روحانی رهبران اسرائیل بیان شده است. بیان چنین کلامی از زبان عیسی مسیح بایستی هر شخص را عمیقا به تفکر وادارد. واقعیت داوری چه در این دنیا و چه در دنیای آینده (ابدیت)، چیزی نیست که نادیده گرفته شود. خداوند نیز در کتاب حبقوق به همین اندازه رک و بی پرده سخن می گوید. او مجازات الهی بر شریران را در پنج وای اعلام می کند:
وای اول (علیه تهاجم) فصل دوم آیات شش تا هشت
وای دوم (علیه کسب پول از راه های نامشروع) فصل دوم آیات نه تا یازده
وای سوم (علیه خشونت) فصل دوم آیات دوازده تا چهارده
وای چهارم (علیه اعمال غیر انسانی) فصل دوم آیات پانزده تا هفده
وای پنجم (علیه بت پرستی) فصل دوم آیات هجده تا بیست
فهرست "وای"ها در فصل دوم حبقوق، قبل از هر چیز خطاب به بابلی ها است. بخشی از داوری خدا شامل بابلی ها است. اما خدا، حبقوق را مطمئن می سازد که تمام گناهان مجازات خواهند شد و هیچکس هر اندازه قدرتمند باشد، از اجرای عدالت معاف نخواهد بود:"خدا خشم و غضب خود را بر تمام اشخاص گناهکار و نادرست که از حقیقت گریزانند، نازل می کند"(رومیان فصل اول آیه هشتم). بنابراین، قبل از این که از موضوع داوری خدا، سرسری بگذریم و به سایر قسمت های دلخواه خود در کتاب مقدس بپردازیم، شاید برای ما بهتر باشد اندکی عمیق تر نگاه کنیم. چه خوب است که هم صدا با پطرس شده و از خدا بپرسیم:"خداوندا، آیا این را فقط برای ما می گویی یا برای همه؟"(لوقا فصل دوازدهم آیه 41)
در فصل دوم آیه پنجم دو استعاره موجود است:
یک. شراب: "به درستی که شراب فریبنده است و مرد مغرور را آرامی نمی پذیرد". بابلی ها شراب و مصرف شراب را خوب می شناختند. شراب جذاب و فریبنده است و شخص را به دام می اندازد. شراب مانع می شود تا فرد احساس خطر کند. این همان احساس بی تفاوتی نسبت به وجود خطر است که از حرص و طمع نیز ناشی می شود. سقوط امپراطوری بابل، نتیجه غرور و تکبر بود ( در بسیاری از کتاب مقدس های انگلیسی که از زبان های یونانی/سریانی و نسخه های غار قمران ترجمه شده اند، واژه "ثروت" به جای "شراب" به کار رفته است).
دو. مرگ: " آن ها (بابلی ها) با حرص و ولع، مانند مرگ، قوم ها را یکی پس از دیگری به کام خود می کشند و اسیر می سازند و هرگز سیر نمی شوند". این آیه به عادت بابلی ها که سیری ناپذیر بود، اشاره دارد. آن ها با تسخیر ممالک و غارت اموال، مردم را از هر فرهنگ و نژاد به اسارت می گرفتند،اما به علت حرص و طمع، هم چنان ناراضی بودند.
مطابق قوانین بین‌المللی تمامی حقوق مربوط به مطالب و محتویات "تفسیر کتاب مقدس" محفوظ است. درج کامل مقالات "تفسیر کتاب مقدس" در سایر صفحات فیس بوک و وب سایت‌ها، بدون ذکر منبع و نام نویسنده یا مترجم، اکیداً ممنوع و غیرقانونی است.
هفتم آبان 1392
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
بررسی کتاب حبقوق نبی
آیا بخش های ناخوشایند عهد عتیق را راجع به داوری خدا و محکومیت باید مطالعه کنیم؟
وقتی کلمه نبوت را می شنویم، معمولا پیشگویی در ذهن ما تداعی می شود. پیش بینی آینده، نقش و اهمیت برجسته ای در نبوت کتاب مقدس دارد، ولی این آینده همیشه دورنمای خوشایندی ندارد. بنابراین، هنگام مطالعه کتاب مقدس وسوسه می شویم که از قسمت های ناخوشایند عهد عتیق که مربوط به داوری خدا و محکومیت است، سرسری بگذریم و توجه خود را به بخش های امیدوارکننده معطوف کنیم. در نتیجه، مطالعه کتاب مقدس تنها به چند مزمور معروف و متن های آرام بخش اناجیل محدود می شود. در حالی که باید توجه داشته باشیم که خدا نسبت به گناه خشمگین است. اگر سعی کنیم خدا را از خشم غضب تهی نشان دهیم، یعنی منکر بیزاری عادلانه و تنفر خدا از گناه و شیطان شویم، در واقع او را در تصورات خود در حد خدایی مهربان و خنثی تنزل داده ایم.
بیشتر متن فصل دوم حبقوق شامل چند وای است که هشدار در مورد مصائب قریب الوقوعی است که برای گناکاران تعیین شده است. "وای" بیانگر شرایط رقت بار کسانی است که به زودی توسط مصیبت و سختی نابود می شوند. خواه از وقوع آن آگاه باشند، خواه نباشند. آخرین بخش کتاب مقدس یعنی کتاب مکاشفه پر از "وای" است. عیسی نیز از این کلمه استفاده کرده است. متی فصل 23 شباهت بسیاری با فصل دوم کتاب حبقوق دارد. این متن از انجیل شامل یک سلسله "وای" است که عیسی خطاب به رهبران مذهبی زمان خود بر زبان آورد:"وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار". این داوری وحشتناک بارها در مورد تکبر و نابینایی روحانی رهبران اسرائیل بیان شده است. بیان چنین کلامی از زبان عیسی مسیح بایستی هر شخص را عمیقا به تفکر وادارد. واقعیت داوری چه در این دنیا و چه در دنیای آینده (ابدیت)، چیزی نیست که نادیده گرفته شود. خداوند نیز در کتاب حبقوق به همین اندازه رک و بی پرده سخن می گوید. او مجازات الهی بر شریران را در پنج وای اعلام می کند:
وای اول (علیه تهاجم) فصل دوم آیات شش تا هشت
وای دوم (علیه کسب پول از راه های نامشروع) فصل دوم آیات نه تا یازده
وای سوم (علیه خشونت) فصل دوم آیات دوازده تا چهارده
وای چهارم (علیه اعمال غیر انسانی) فصل دوم آیات پانزده تا هفده
وای پنجم (علیه بت پرستی) فصل دوم آیات هجده تا بیست
فهرست "وای"ها در فصل دوم حبقوق، قبل از هر چیز خطاب به بابلی ها است. بخشی از داوری خدا شامل بابلی ها است. اما خدا، حبقوق را مطمئن می سازد که تمام گناهان مجازات خواهند شد و هیچکس هر اندازه قدرتمند باشد، از اجرای عدالت معاف نخواهد بود:"خدا خشم و غضب خود را بر تمام اشخاص گناهکار و نادرست که از حقیقت گریزانند، نازل می کند"(رومیان فصل اول آیه هشتم). بنابراین، قبل از این که از موضوع داوری خدا، سرسری بگذریم و به سایر قسمت های دلخواه خود در کتاب مقدس بپردازیم، شاید برای ما بهتر باشد اندکی عمیق تر نگاه کنیم. چه خوب است که هم صدا با پطرس شده و از خدا بپرسیم:"خداوندا، آیا این را فقط برای ما می گویی یا برای همه؟"(لوقا فصل دوازدهم آیه 41)
در فصل دوم آیه پنجم دو استعاره موجود است:
یک. شراب: "به درستی که شراب فریبنده است و مرد مغرور را آرامی نمی پذیرد". بابلی ها شراب و مصرف شراب را خوب می شناختند. شراب جذاب و فریبنده است و شخص را به دام می اندازد. شراب مانع می شود تا فرد احساس خطر کند. این همان احساس بی تفاوتی نسبت به وجود خطر است که از حرص و طمع نیز ناشی می شود. سقوط امپراطوری بابل، نتیجه غرور و تکبر بود ( در بسیاری از کتاب مقدس های انگلیسی که از زبان های یونانی/سریانی و نسخه های غار قمران ترجمه شده اند، واژه "ثروت" به جای "شراب" به کار رفته است).
دو. مرگ: " آن ها (بابلی ها) با حرص و ولع، مانند مرگ، قوم ها را یکی پس از دیگری به کام خود می کشند و اسیر می سازند و هرگز سیر نمی شوند". این آیه به عادت بابلی ها که سیری ناپذیر بود، اشاره دارد. آن ها با تسخیر ممالک و غارت اموال، مردم را از هر فرهنگ و نژاد به اسارت می گرفتند،اما به علت حرص و طمع، هم چنان ناراضی بودند.
مطابق قوانین بین‌المللی تمامی حقوق مربوط به مطالب و محتویات "تفسیر کتاب مقدس" محفوظ است. درج کامل مقالات "تفسیر کتاب مقدس" در سایر صفحات فیس بوک و وب سایت‌ها، بدون ذکر منبع و نام نویسنده یا مترجم، اکیداً ممنوع و غیرقانونی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر