قربانیان افراد شرور، دچار رنج و مصیبت می شوند. چرا خداوند ساکت است؟ چرا کاری نمی کند؟ چرا اجازه می دهد آن ها به کشتار خود ادامه دهند و مردم را بی رحمانه نابود کنند؟ (بخش چهارم)

تفسیر کتاب مقدس 

10/29/2013
هفتم آبان 1392
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ

بررسی کتاب حبقوق نبی

آیا بخش های ناخوشایند عهد عتیق را راجع به داوری خدا و محکومیت باید مطالعه کنیم؟

وقتی کلمه نبوت را می شنویم، معمولا پیشگویی در ذهن ما تداعی می شود. پیش بینی آینده، نقش و اهمیت برجسته ای در نبوت کتاب مقدس دارد، ولی این آینده همیشه دورنمای خوشایندی ندارد. بنابراین، هنگام مطالعه کتاب مقدس وسوسه می شویم که از قسمت های ناخوشایند عهد عتیق که مربوط به داوری خدا و محکومیت است، سرسری بگذریم و توجه خود را به بخش های امیدوارکننده معطوف کنیم. در نتیجه، مطالعه کتاب مقدس تنها به چند مزمور معروف و متن های آرام بخش اناجیل محدود می شود. در حالی که باید توجه داشته باشیم که خدا نسبت به گناه خشمگین است. اگر سعی کنیم خدا را از خشم غضب تهی نشان دهیم، یعنی منکر بیزاری عادلانه و تنفر خدا از گناه و شیطان شویم، در واقع او را در تصورات خود در حد خدایی مهربان و خنثی تنزل داده ایم.
بیشتر متن فصل دوم حبقوق شامل چند وای است که هشدار در مورد مصائب قریب الوقوعی است که برای گناکاران تعیین شده است. "وای" بیانگر شرایط رقت بار کسانی است که به زودی توسط مصیبت و سختی نابود می شوند. خواه از وقوع آن آگاه باشند، خواه نباشند. آخرین بخش کتاب مقدس یعنی کتاب مکاشفه پر از "وای" است. عیسی نیز از این کلمه استفاده کرده است. متی فصل 23 شباهت بسیاری با فصل دوم کتاب حبقوق دارد. این متن از انجیل شامل یک سلسله "وای" است که عیسی خطاب به رهبران مذهبی زمان خود بر زبان آورد:"وای بر شما ای کاتبان و فریسیان ریاکار". این داوری وحشتناک بارها در مورد تکبر و نابینایی روحانی رهبران اسرائیل بیان شده است. بیان چنین کلامی از زبان عیسی مسیح بایستی هر شخص را عمیقا به تفکر وادارد. واقعیت داوری چه در این دنیا و چه در دنیای آینده (ابدیت)، چیزی نیست که نادیده گرفته شود. خداوند نیز در کتاب حبقوق به همین اندازه رک و بی پرده سخن می گوید. او مجازات الهی بر شریران را در پنج وای اعلام می کند:
وای اول (علیه تهاجم) فصل دوم آیات شش تا هشت
وای دوم (علیه کسب پول از راه های نامشروع) فصل دوم آیات نه تا یازده
وای سوم (علیه خشونت) فصل دوم آیات دوازده تا چهارده
وای چهارم (علیه اعمال غیر انسانی) فصل دوم آیات پانزده تا هفده
وای پنجم (علیه بت پرستی) فصل دوم آیات هجده تا بیست
فهرست "وای"ها در فصل دوم حبقوق، قبل از هر چیز خطاب به بابلی ها است. بخشی از داوری خدا شامل بابلی ها است. اما خدا، حبقوق را مطمئن می سازد که تمام گناهان مجازات خواهند شد و هیچکس هر اندازه قدرتمند باشد، از اجرای عدالت معاف نخواهد بود:"خدا خشم و غضب خود را بر تمام اشخاص گناهکار و نادرست که از حقیقت گریزانند، نازل می کند"(رومیان فصل اول آیه هشتم). بنابراین، قبل از این که از موضوع داوری خدا، سرسری بگذریم و به سایر قسمت های دلخواه خود در کتاب مقدس بپردازیم، شاید برای ما بهتر باشد اندکی عمیق تر نگاه کنیم. چه خوب است که هم صدا با پطرس شده و از خدا بپرسیم:"خداوندا، آیا این را فقط برای ما می گویی یا برای همه؟"(لوقا فصل دوازدهم آیه 41)

در فصل دوم آیه پنجم دو استعاره موجود است:
یک. شراب: "به درستی که شراب فریبنده است و مرد مغرور را آرامی نمی پذیرد". بابلی ها شراب و مصرف شراب را خوب می شناختند. شراب جذاب و فریبنده است و شخص را به دام می اندازد. شراب مانع می شود تا فرد احساس خطر کند. این همان احساس بی تفاوتی نسبت به وجود خطر است که از حرص و طمع نیز ناشی می شود. سقوط امپراطوری بابل، نتیجه غرور و تکبر بود ( در بسیاری از کتاب مقدس های انگلیسی که از زبان های یونانی/سریانی و نسخه های غار قمران ترجمه شده اند، واژه "ثروت" به جای "شراب" به کار رفته است).
دو. مرگ: " آن ها (بابلی ها) با حرص و ولع، مانند مرگ، قوم ها را یکی پس از دیگری به کام خود می کشند و اسیر می سازند و هرگز سیر نمی شوند". این آیه به عادت بابلی ها که سیری ناپذیر بود، اشاره دارد. آن ها با تسخیر ممالک و غارت اموال، مردم را از هر فرهنگ و نژاد به اسارت می گرفتند،اما به علت حرص و طمع، هم چنان ناراضی بودند.

مطابق قوانین بین‌المللی تمامی حقوق مربوط به مطالب و محتویات "تفسیر کتاب مقدس" محفوظ است. درج کامل مقالات "تفسیر کتاب مقدس" در سایر صفحات فیس بوک و وب‌ سایت‌ها، بدون ذکر منبع و نام نویسنده یا مترجم، اکیداً ممنوع و غیرقانونی است.

قربانیان افراد شرور، دچار رنج و مصیبت می شوند. چرا خداوند ساکت است؟ چرا کاری نمی کند؟ چرا اجازه می دهد آن ها به کشتار خود ادامه دهند و مردم را بی رحمانه نابود کنند؟ (بخش سوم)

تفسیر کتاب مقدس Bible Commentary

10/29/2013
هفتم آبان 1392
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ

بررسی کتاب حبقوق نبی

پاسخ خداوند (فصل دوم آیات دوم تا چهارم)

پاسخ خداوند این بود:"آنچه را که به تو از طریق رویا نشان می دهم، حتما واقع خواهد شد. وقوع آن، حتمی و بدون تاخیر خواهد بود و در زمان معین اتفاق خواهد افتاد" (حبقوق فصل دوم آیات سوم و چهارم). بنابراین، خدا به همین جواب بسنده کرد و پاسخ دقیقی از نقشه اش برای حل مشکلات به حبقوق ارائه نداد. در واقع خداوند گفت:"توجه خودت را به جزئیات نقشه من معطوف نکن، بلکه به من توجه داشته باش و اعتماد کن، زیرا من می دانم که چه می کنم." خداوند به حبقوق فرمود:"این را بدان که بدکاران نابود خواهند شد، زیرا به خود متکی هستند، اما درستکاران زنده خواهند ماند، زیرا به خدا ایمان دارند" (فصل دوم آیه چهارم).
بخش اول آیه چهارم (این را بدان که بدکاران نابود خواهند شد، زیرا به خود متکی هستند)، اشاره به بابلی ها است. با این توصیف، خداوند هیچکس را وادار و مجبور نمی سازد تا از او پیروی کند. انسان اراده آزاد دارد و در اطاعت یا نافرمانی از خدا مختار است. خدا به انتخاب درست انسان در بخش دوم آیه چهارم اشاره می کند: "مرد عادل به ایمان زیست خواهد کرد". پولس در رومیان فصل اول آیه هفدهم و در غلاطیان فصل سوم آیه یازدهم از آن نقل قول می کند. او با نقل قول این آیه، رابطه میان عدالت و نجات را با ایمانی که از زمان عهد عتیق وجود داشت، تحکیم می بخشد. نویسنده رساله به عبرانیان نیز این آیه را در فصل دهم آیه سی و هشتم، درست قبل از فصل معروف ایمان، نقل قول می کند.
واژه عبری که در آیه چهارم برای "ایمان" به کار رفته، به معنای "وفاداری" می باشد. بنابراین، لازمه تعهد به درستکاری، وفاداری به خداوند و اعتماد به وعده های الهی می باشد. برای خوانندگان اصلی متن، وفاداری به خداوند تحت هر شرایطی بود: با وجود دوری از وطن و معبد نیز می توانستند با خدا زندگی کنند. ایمان در نظر آن ها، به معنای صبر کردن به مدت هفتاد سال بود تا دوباره به موطن خود بازگردند. ایمان به معنای اعتماد به خدا و حتی شادی در اوج بدبختی و فلاکت بود (اعمال رسولان فصل شانزدهم آیات شانزدهم تا چهل).
به طور کلی، پاسخ خدا را این طور باید تفسیر کرد: جهان در عمق خود بی معنی و بی نظم نیست. چنانچه اگر خدا بر آن نظارت و کنترل نداشت، چنین بود. خدا به سئوالات ما پاسخ می دهد، ولی همیشه جواب ها فوری و سریع نیست. خدا به روش خود برنامه هایش را پیگیری می کند. او معنی همه چیز را بر ما آشکار خواهد کرد و توضیحاتی را که مشتاق دانستن آن هستیم، خواهد داد.
در حبقوق فصل دوم آیه چهارم، دو طریق برای زندگی وجود دارد: یکی طریق تکبر و غرور است. افرادی که این روش را انتخاب کرده اند به قدرت، نیرو، توانایی و دانش خود متکی هستند. آن ها معتقدند که خودشان حاکم و فرمانروای زندگی شان هستند و می توانند بدون خدا و به تنهایی ادامه دهند. آن ها هیچ چیز و هیچکس را قبول ندارند و در نظرشان بقیه صحنه، خالی است.
اما خدا تنها راه چاره را زیستن در ایمان می داند. ایمان یعنی اطمینان به خدا و امیدواری به کلام او. زیستن به ایمان، به مفهوم انتظار بی تزلزل و بی وقفه برای وعده های خداست. ایمان به معنای اعتقاد راسخ به خدا و اطاعت بی قید و شرط از او. دقیقا همین دیدگاه در مورد ایمان است که ما را مقبول خدا می سازد، یعنی حفظ ایمان به خدا در زمانی که موانع عظیم در برابر انسان قرار می گیرند.
در این جا راه دین از مسیحیت جدا می شود: مردم می کوشند از طریق دین یعنی کوشش بر اساس توانایی انسانی و انجام فرایض مذهبی و کارهای نیک، خدا را خشنود کنند. در حالی که در مسیحیت انسان ناتوانی و کوتاهی خود را می پذیرد و خود را به دامان فیض خدا می اندازد. مرد عادل به ایمان زیست خواهد کرد. انسان با ذات گناه آلود خود نمی تواند از چنگال و قلمرو قدرتمند گناه آزاد شود. این خداست که او را می رهاند، این خداست که ذات گناه آلود انسان را تغییر می دهد و این خداست که به انسان متحول شده، قدرت می بخشد تا دستورات و اوامر الهی را انجام دهد. انسان هرگز نمی تواند خود را نجات دهد. انسان هرگز نمی تواند طبیعت گناه آلود خود را عوض کند. خبر خوش این است که فیض خدا به واسطه عیسی مسیح ما را نجات می دهد و خدا با دگرگون کردن ذات ما، ما را عوض می کند تا به شباهت عیسی مسیح درآییم. این است انجیل واقعی، معتبر و موثق. بنابراین، همه چیز به ایمان ما وابسته است: عادل به ایمان زیست خواهد کرد.


مطابق قوانین بین‌المللی تمامی حقوق مربوط به مطالب و محتویات "تفسیر کتاب مقدس" محفوظ است. درج کامل مقالات "تفسیر کتاب مقدس" در سایر صفحات فیس بوک و وب‌ سایت‌ها، بدون ذکر منبع و نام نویسنده یا مترجم، اکیداً ممنوع و غیرقانونی است.

قربانیان افراد شرور، دچار رنج و مصیبت می شوند. چرا خداوند ساکت است؟ چرا کاری نمی کند؟ چرا اجازه می دهد آن ها به کشتار خود ادامه دهند و مردم را بی رحمانه نابود کنند؟ (بخش دوم)

تفسیر کتاب مقدس 

10/29/2013
هفتم آبان 1392

نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ

بررسی کتاب حبقوق نبی

فصل دوم آیه اول

حبقوق می نویسد:"اکنون از برج دیده بانی خود بالا می روم و منتظر می مانم تا ببینم خداوند به شکایت من چه جواب می دهد".
خدا همه چیز را به فوریت بر حبقوق آشکار نکرد. نکته کلیدی این است که در تمام مدتی که حبقوق سئوالات خود را مطرح می کند و شکایت های خود را بر زبان می آورد، او در حال دعا کردن است. حبقوق تنها در مورد کشمکش ها و تردیدهای خود صحبت نمی کند، بلکه با خداوند در مورد آن حرف می زند. او دوست دارد آن سئوالات را به دست های خدایی بسپارد که راه هایش گاهی اوقات خارج از درک ما است. اعمال خدا همیشه برای ما قابل فهم یا قانع کننده نیستند.
اگر می خواهید از خدا سئوال کنید، به یاد آورید که کتاب مقدس پاسخگوی سئوالات شما می باشد، اگر آن را با دقت بخوانید و اجازه دهید روح القدس با شما سخن گوید. در ضمن اگر سئوالات تان را با خدا در میان می گذارید، مطمئن باشید که حداقل منتظر جواب می مانید.
انبیا برای نشان دادن حالت انتظار خود، اغلب از تصویر برج دیده بانی استفاده می کردند (اشعیاء فصل بیست و یکم آیات هشتم و یازدهم، ارمیا فصل ششم آیه هفدهم، حزقیال فصل سوم آیه هفدهم). در این جا برج دیده بانی حالت انتظار صبورانه حبقوق را برای دریافت پاسخ خدا نشان می دهد.
اگر خدا نیکوست، اگر خدا چنان قدوس است که طبق گفته حبقوق، حتی نمی تواند به بدی نگاه کند (فصل اول آیه سیزدهم)، اگر او بر جهان نظارت و فرمانروایی دارد، پس این اتفاقات ناگوار نیست؟ اشکال کار در کجاست؟
باید پذیرفت بعد از نافرمانی آدم و حوا، گناه رخنه نمود و دنیا مملو از مصیبت، بی رحمی و قساوت است. حبقوق می خواهد پاسخ سئوالاتش را بداند. او منتظر خدا شد تا ببیند به او چه خواهد گفت. کتاب مقدس غالبا از اهمیت انتظار برای خداوند سخن می گوید (اشعیاء فصل چهل آیه سی و یک، فصل سی آیه هجدهم، مراثی ارمیا فصل سوم آیات بیست و پنجم و بیست و ششم، مزمور بیست و هفتم آیه چهاردهم).
انتظار از نتایج امیدواری است. انتظار برای خداوند ایمان به دریافت پاداش بی چون و چرا برای نجاتی است که خدا به ما عطا نموده است. انتظار یعنی ناامید نشدن از فیض و رحمت خدا، صرف نظر از این که اوضاع و احوال چقدر غم انگیز و ناگوار است. انتظار، اعتماد پایدار بر نیکویی و قدرت خداوند است. انتظار در هر حالتی مساوی است با امیدواری (مزمور صد و سی آیه پنجم).
یکی از دلایلی که بیانگر اهمیت فراوان انتظار برای خداست، برنامه های ما مطابق با نقشه خدا باشد. زمان بندی خدا با زمان بندی انسان تفاوت دارد. ما می خواهیم همه چیز مطابق میل ما هم اکنون انجام شود. وقتی به اهداف خود نمی رسیم، وسوسه می شویم که خدا را زیر سئوال ببریم، یا نسبت به حکمت و نیکویی او تردید کنیم. ولی خدا هیچ گاه اشتباه نمی کند. او روش و برنامه ای متفاوت دارد.
حبقوق منتظر است، زیرا اطمینان دارد که خدا سرانجام پاسخ او را خواهد داد. او ایمان دارد که پاسخ های درستی برای سئوالات وجود دارد. اگر امید ما این است که خدا هیچ وقت ما را رها نمی کند، ایمان ما بدین معنا است که ما نیز هرگز از خدا ناامید نمی شویم.

مطابق قوانین بین‌المللی تمامی حقوق مربوط به مطالب و محتویات "تفسیر کتاب مقدس" محفوظ است. درج کامل مقالات "تفسیر کتاب مقدس" در سایر صفحات فیس بوک و وب‌ سایت‌ها، بدون ذکر منبع و نام نویسنده یا مترجم، اکیداً ممنوع و غیرقانونی است.