دفاعیات مسیحی
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
آن درخت در نظر زن، زیبا آمد و با خود اندیشید:"میوه این درخت دلپذیر، می تواند خوش طعم باشد و به من دانایی ببخشد".پس از میوه درخت چید و خورد و به شوهرش هم داد و او نیز خورد (پیدایش فصل 3 آیه 6).
حوا آن گونه که یوحنا در رساله خود تشریح کرد، در سه قسمت تسلیم وسوسه شیطان شد. یوحنا چنین نوشت:"وابستگی های این دنیا و خواسته های ناپاک، میل به داشتن و تصاحب هر آنچه به نظر جالب می آید و غرور ناشی از ثروت و مقام، هیچیک از خدا نیست، بلکه از این دنیای گناه آلود می باشد" (اول یوحنا فصل 2 آیه 16). در ابتدا حوا مجذوب شهوت و تمایلات جسمانی شد (آن درخت در نظر زن، زیبا آمد). شهوت یعنی پر کردن فکر یا تمایلات جسمانی و ارضای آن ها. سپس او با دیدن تحت تاثیر قرار گرفت (در نظر زن، زیبا آمد)، و عاقبت غرور بر زندگی او چیره شد (میوه این درخت می تواند به من دانایی ببخشد). غرور یعنی در پی جاه و مقام بودن.
وقتی شیطان عیسی را وسوسه کرد، از این سه زمینه او را مورد حمله قرار داد (متی فصل 4 آیات 1-11). در حالی که خدا به پرهیزکاری، سخاوتمندی و خدمت فروتنانه بها می دهد.
" از میوه درخت چید"
شیطان فقط حوا را وسوسه کرد، اما به زن برای چیدن میوه کمک نکرد. حوا با مسئولیت خودش میوه را چید و خورد.
در برابر هر وسوسه ای می توان ایستادگی کرد، چون خدا کمک خواهد کرد تا در برابر آن مقاومت کنیم. کلام خدا می فرماید:"از وسوسه ها بگریزید و در دام آن ها نیفتید (اول قرنتیان فصل 10 آیه 13). حوا می توانست به درخت نزدیک نشده و از حضور شیطان بگریزد. اما او این کار را نکرد.
در جامعه ای که پر از وسوسه و فساد اخلاقی است، کلام خدا درباره وسوسه ها قوت قلب می دهد:
یک. وسوسه ها و تمایلات نادرست گریبانگیر همه می شود، بنابراین فکر نکنید که تنها شما با آن مواجه هستید.
دو. دیگران در برابر وسوسه ها ایستادگی کردند، پس شما هم می توانید.
سه. در برابر هر وسوسه ای می توان ایستادگی کرد، چون خدا کمک خواهد کرد تا در برابر آن مقاومت کنیم. کلام خدا می فرماید:"وسوسه هایی که به سراغ شما می آیند، از وسوسه هایی که دیگران دچار آن هستند، دشوارتر نمی باشد. هیچ وسوسه ای نیست که نتوان در مقابل آن ایستادگی کرد. پس در برابر آن ها مقاومت کنید و اطمینان داشته باشید که خدا نخواهد گذارد که بیش از حد توانایی خود وسوسه شوید. او به شما قدرت خواهد بخشید تا بتوانید در برابر آن تاب بیاورید. این وعده خداست و به آن عمل خواهد کرد. او به شما نشان خواهد داد که چگونه از وسوسه ها بگریزید و در دام آن ها نیفتید" (اول قرنتیان فصل 10 آیه 13).
روزی مرد جوانی که به داروهای مخدر اعتیاد داشت، به کشیش مراجعه کرد و گفت که نمی تواند از این کار دست بردارد. کشیش به او گفت:"یعنی چه که نمی توانی از اعتیاد دست بکشی؟ نکند می خواهی بگویی که دوستانت دست و پایت را می بندند و به زور داروی مخدر به حلقت می ریزند؟ یا منظورت این است که فروشندگان مواد مخدر تفنگ به شقیقه ات می گذارند و می گویند که باید داروهای شان را بخری و مصرف کنی، والا ماشه را می کشند؟ می خواهی بگویی که دیگران تو را مجبور به مصرف مواد مخدر می کنند؟ مرد جوان جواب داد:"نه، منظورم که این نبود". کشیش پرسید:"خوب، پس چرا نمی توانی ترک کنی؟" مرد جواب داد:"راستش هیچ وقت این شکلی به قضیه نگاه نکرده بودم". او دست از اعتیاد کشید.
" به شوهرش هم داد و او نیز خورد"
چرا آدم میوه درخت ممنوعه را از زنش گرفت و خورد؟ آنچه می توان حدس زد، آدم با دیدن حوا که بعد از خوردن میوه هم چنان زنده، شاد و سرحال بود، بسیار تعجب کرد. او فکر می کرد که اگر میوه ممنوعه را بخورند، خواهند مرد (پیدایش فصل 2 آیه 17). حوا هم ادعای شیطان را برای شوهرش نقل قول کرد. آدم دید که حوا بسیار جسور هم شده است. او توسط زنش وسوسه شد و میوه را از دست حوا گرفت و خورد.
حوا نه فقط تسلیم وسوسه شد، بلکه به نمایندگی از شیطان، شوهرش را نیز وسوسه کرد. با این توصیف، نمی توان گفت که آدم فریب خورد. آدم آگاهانه و با چشمان کاملا باز مرتکب گناه شد. او علی رغم آگاهی از فرمان خدا مبنی بر نخوردن میوه درخت شناخت نیک وبد، از حکم الهی سرپیچی کرد. بنابراین آدم ، و نه حوا، مسئول انتقال گناه به تمام نسل بشر گردید و باعث شیوع مرگ در سراسر جهان شد. در نتیجه همه چیز دچار فرسودگی و تباهی شد، چون انسان ها همه گناه کردند (رومیان فصل 5 آیه 12). حوا فریب شیطان را خورد و گناه کرد، اما آدم کاملا می دانست دارد چه می کند (اول تیموتاوس فصل دوم آیه 14).
یهودیان معتقد بودند که بعد از نافرمانی آدم، دانه ای از شرارت در قلب او کاشته شد و تاکنون شرارت های زیادی به بار آورده و در آینده هم شرارت های بیشتری به بار خواهد آورد.
ما چطور می توانیم به خاطر کاری که آدم و حوا هزاران سال پیش انجام داده اند، گناهکار محسوب شویم؟
بسیاری تصور می کنند که خدا عادل نیست که ما را به خاطر گناه آدم و حوا محکوم می کند. اما این اشخاص فراموش می کنند که گناهانی که با اراده آزاد خود مرتکب می شوند، ثابت می کند که چه تنگاتنگ با آدم و حوا و طبیعت آن دو همسان هستند. سرشت همه انسان ها یکی است و مستعد نافرمانی هستند. در نتیجه، خدا انسان ها را برای گناهانی که مرتکب می شوند، زیر حکم می برد. از آن جایی که گناهکاریم، به بخشش نیاز داریم و نه به جستجوی حکم عادلانه در خصوص وضعیت خودمان.
خدا قدوس است و نمی تواند گناه را تحمل کند. همه گناهکارند و هر گناهی مستحق مجازات است. اگرچه ما مستحق مجازات مرگ بودیم، اما مسیح گناهان ما را بر خود گرفت و با مرگ خود بر صلیب، تاوان گناهان ما را پرداخت. اکنون، راه دوستی با خدا باز شده است. با ایمان به عملکرد او، به جای دشمنی و سرگردانی، ما دوستان خدا می شویم.
