آیا کلیسای کاتولیک به عهد عتیق کتاب هایی افزوده اند؟

دفاعیات مسیحی

نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ

به منظور مقابله با نهضت نوپای پروتستان، کلیسای کاتولیک رومی کتاب هایی را تحت عنوان "آپوکریفا" در سال 1546 میلادی به رسمیت شناخت و به عهد عتیق افزودند. این کتاب ها در کتاب مقدس پروتستان ها یافت نمی شود. "آپوکریفا" چه کتاب هایی هستند؟

بعد از دوران عهد عتیق که آخرین پیامبر آن "ملاکی" در 450 قبل از میلاد بود، در میان یهودیان آثاری پدید آمد که به نوشتجات رمزی یا مخفی معروف شد. یعنی مطالبی که نباید برای مردم عادی افشاء گردد

. این نوشتجات در دوران ناآرامی ملی و زمان کشمکش یهودیان با متجاوزان خارجی نگاشته شده اند. محتوای اصلی این کتاب ها واکنش یهودیان به ظلم و ستم اشغالگران بود. مثلا شورش یهودیان بر علیه دولت سوریه است که در سال 168 قبل از میلاد رخ داد.

بنابراین "آپوکریفا" به مجموعه 12 کتابی اطلاق می شود که بین عهد عتیق و عهد جدید (مسیح و رسولان) نوشته شدند. تاریخ تقریبی کتاب های آپوکریفا از300 قبل از میلاد تا حدود 100 میلادی تخمین زده شده است. هویت نویسندگان اکثر این آثار ناشناس می باشد. این کتاب ها عبارتند از:

اول اسدراس (تلفظ یونانی عزرا)، دوم اسدراس، طوبیت (سرگذشت عجیب و ماجراجویانه عاشقانه ای است که فاقد هرگونه ارزش تاریخی است)، تاریخ شوشن، حکمت سلیمان، بروخ، دعای منسی، اول مکابی ها، دوم مکابی ها، سرود سه پسر مقدس، حکایت سوزانا، حکایت بل و اژدها.

این کتاب ها بعد دوران نبوت و پیشگویی دوران عهد عتیق به رشته تحریر درآمدند و در فهرست عهد عتیق به زبان عبری قرار نداشتند. اما در ترجمه یونانی عهد عتیق که به "سپتواجنت" معروف است، آپوکریفا نیز ترجمه شد و ضمیمه عهد عتیق گردید.

در قرن چهارم میلادی یکی از پدران کلیسا به نام "جروم"، به عوض آن که عهد عتیق را از عبری به زبان لاتین ترجمه کند، "سپتواجنت" را برای ترجمه برگزید. اما بعدها جروم اعلان کرد که برای تعلیم آموزه های کتاب مقدس، نباید به آپوکریفا مراجعه کرد.

از همان ابتدا، نهضت پروتستان با مجموعه کتاب های آپوکریفا مخالفت کرد. دلایل رد این کتاب ها به شرح زیر است:

یک. این کتاب ها ادعا نمی کنند که از سوی خدا الهام شده اند. حتی یهودیان هم چنین اعتقادی ندارند. در طی قرون، یهودیان هرگز آن ها را به عنوان بخشی از کتاب مقدس به رسمیت نشناختند. حتی یوسفوس مورخ معرف یهودی در قرن اول میلادی، به کلی آن ها را رد کرد.

فیلو، فیلسوف یهودی اهل اسکندریه (20 قبل از میلاد تا 40 بعد از میلاد) در آثارش از عهد عتیق به فراوانی نقل قول می کند، اما هرگز از آپوکریفا به عنوان کتاب های الهام شده از خداوند یاد نمی کند. مفسران و کارشناسان یهودی در شورای یامنیا (90 میلادی) کتاب های آپوکریفا را تایید نکردند.

دوم. کتاب های آپوکریفا توسط پیامبران نوشته نشده اند.

سوم. شواهد تاریخی، وقایع و معجزاتی را که در این کتاب ها بدان ها اشاره شده، تایید نکرده اند.

چهارم. دارای تعالیم غلط و مغایر با عهدعتیق می باشند.

پنجم. مسیح هرگز از کتاب های آپوکریفا یاد نکرد. در دوران مسیح، 39 کتاب عهد عتیق شهرت داشت و به طور منظم و مرتب تعلیم داده می شد و در کنیسه ها قرائت می گردید. عهد عتیق در میان توده مردم به عنوان "کلام خدا" مورد توجه و احترام بود. عیسی مسیح چندین بار شخصا از عهد عتیق به عنوان "کلام خدا" یاد کرد (لوقا فصل 24 آیه 27).

مسیح در انجیل متی فصل 23 آیه 35 انبیای شهید عهد عتیق را از هابیل (کتاب پیدایش) تا زکریا (کتاب تواریخ که در عهد عتیق یهودیان آخرین کتاب محسوب می شود) محدود کرد.
به عبارت دیگر، عیسی چارچوب اصلی عهدعتیق با پیدایش شروع شده و با تواریخ به اتمام می رسد.

بدون شک مسیح به کسانی که به عنوان نبی در مابین عهد عتیق و عهد جدید نبی ظهور می کردند و به شهادت می رسیدند، اشاره می کرد. بنابراین آپوکریفا جزء کتاب های اصلی کتاب مقدس قلمداد نمی شوند و نمی توان به عنوان کلام راستین و الهام شده از روح خدا اتکا نمود.

ششم. رسولان این کتاب ها را مورد تایید قرار ندادند.

هفتم. پدران کلیسا اعتبار الهی و الهیاتی آپوکریفا را رد نمودند.

هشتم. نهضت پروتستان نیز مانند یهودیان و کلیسای اولیه، بی درنگ اعتبار کتاب های مذکور را رد کردند.

نهم. حتی از قرن شانزدهم تا زمان حاضر، بسیاری از کارشناسان کلیسای کاتولیک، کتاب های آپوکریفا را نپذیرفتند و با افزودن چنین مجموعه ای به عهد عتیق مخالفت ورزیدند.