Advent شمع

حدود چهار هفته پیش از عید کریسمس، شمعها و ستاره‌های الکتریکی در شکلهای گوناگون پشت پنجره‌های خانه‌ها قرار می‌گیرد و روشنی آن در دل تاریکی زمستان شکوه خاصی دارد. علاوه بر این، از شمعهای واقعی نیز استفاده می شود. از چهار شمع که نماد چهار هفته انتظار و به استقبال کریسمس رفتن است، هر یکشنبه یکی از شمعها را روشن می‌کنند. هفته‌ی اول، یک شمع، هفته‌ی دوم، دو شمع، هفته‌ی سوم، سه شمع را و چهارمین هفته که تولد عيسي مسیح است چهارمین شمع نیز افزوده می‌شود.  واژه‌ی Advent از کلمه‌ی لاتین Adventus گرفته شده که به معنای رسیدن و یا فرارسیدن است. که به تعبیرهای گوناگون هم می‌تواند رسیدن نور و گرما و روشنایی باشد که در پیش است و هم اشاره به تولد مسیح و جشن کریسمس اطلاق گردد. اجرای این مراسم به زمان دوری برنمی‌گردد. این رسم که 24 روز قبل از فرارسیدن تولد عيسي مسیح آغاز می‌شود، مردم شمارش معکوس را شروع می‌کنند. برای این کار تقویم‌های مخصوصی به ویژه برای کودکان تهیه شده که با تصویرها و نقاشیهای زیبا تزیین می‌شود و دریچه‌هایی در آن تعبیه شده که کودک هر روز یکی از آنها را باز می‌کند تا به روز 24 دسامبر می‌رسد که «یول» هست و تولد مسیح. برای جلب توجه کودکان در درون هر دریچه شکلات یا چیز جالبی هم قرار می‌دهند که اشتیاق کودک را برای باز کردن آن بیشتر می‌کند. این تقویم‌ها اولین بار از آلمان به سوئد آمده‌است. شمع و ستاره‌ی Advent نیز دستاورد آلمانیهاست که نوع شمعهای الکتریکی آن از سال 1870 به بعد در سوئد مورد استفاده قرار گرفته‌است. ستاره‌های الکتریکی در آغاز از کاغذهای مخصوص تهیه می‌شده اما امروزه انواع پلاستیکی، چوبی، مسی و فلزی آن موجود است.  این چهر هفته‌ی هرکدام به مناسبتی برگزار می‌شود: هفته‌ی اول یا شمع اول را که روشن می‌کنند، در حقیقت به یاد و به همدردی با کسانی‌است که خانه و کاشانه‌ای ندارند. با روشن کردن اولین شمع، آرزو می‌کنند که همه دارای سرپناه و کاشانه‌ای باشند. دومین هفته و یا دومین شمع را که روشن می‌کنند، در همدردی با تهیدستان است و آرزو می‌کنند که فقر و تنگدستی از جهان رخت‌بربندد.  سومین شمع را در سومین هفته روشن می‌کنند که در همدردی با انسانهایی است که تنها هستند.و از تنهایی رنج می‌برند. و بالاخره چهارمین و آخرین شمع جهت رسیدن «یول» و تولد عیسی مسيح روشن می‌شود.

چنانکه آهو برای نهرهای آب شدت اشتیاق دارد، همچنان ای خدا جان من اشتیاق شدید برای تو دارد . جان من تشنة خداست تشنة خدای زنده که کی بیایم و به حضور خدا حاضر شوم. مزمور 42 : 1 و 2 اشتیاق باعث تشنگی شده و تشنگی ایجاد انگیزه میکند و انگیزه انــرژی جدیدی در ما بوجود میآورد و اعتماد بنفس را بالا میبرد و قادربه انجام کارهایی خواهیم بود که تا بحال برایماان محال بوده است . . بر اثر همین اشتیاق نویسنده این آیات توانست در تاریکترین و ناامید کننده ترین روزهای زندگی امید و آرامی خدا را تجربه کند و بگوید: ای جان من چرا در من خم شده ای و پریشانی ؟ برخدا امید داشته باش زیرا حضور خدا را باز هم خواهم دید . . شما و من فردا بجایی خواهیم رسید که امروز اشتیاقش را داریم زیرا اشتیاق و تشنگی ما نقشه و عامل تعیین کننده مقصد ماست . جلیل سپهر