دفاعیات مسیحی
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
"خداوند لباس هایی از پوست حیوان تهیه کرد و آدم و همسرش را پوشانید" (پیدایش فصل 3 آیه 21)
حتی بعد از سقوط انسان، خداوند هنوز هم آدم و حوا را دوست داشت و برای آن ها لباس مناسبی از پوست حیوانات فراهم کرد. خداوند می خواست بدن آدم و حوا به جای عریانی، دارای پوشش باشد. او احساس اخلاق گرایی "خجالت از برهنگی" را به آن دو عطا فرمود. این لباس ها در واقع پیش درآمد اقدامات بهداشتی، اخلاقی بود. در مقایسه با پوشش برگ های انجیر (پیدایش فصل 3 آیه 7)، این لباس ها نه فقط بزرگ تر، محکم، مقاوم و بادوام تر بلکه اندازه شان مناسب قامت آدم و حوا بود.
حیواناتی که خدا برای پوشش انسان قربانی کرد، شروع سیستم قربانی بود که اشاره به بره خدا که مسیح است، می کند. لباس های پوستین حاصل قربانی حیوان بود. حیوانی باید کشته می شد تا لباس تهیه می گردید. بدون ریخته شدن خون، آمرزش گناه امکان پذیر نبود (عبرانیان فصل 9 آیه 22). چرا بخشش گناهان مستلزم ریختن خون است؟ برای حیات، نمادی بهتر از خون وجود ندارد. خون ما را زنده نگه می دارد. مسیح خونش را برای گناهان ما ریخت. او زندگی اش را داد تا ما مرگ روحانی را که جدایی ابدی از خداست، تجربه نکنیم. بعد از این که خونش را برای ما ریخت، پیروزمندانه از قبر برخاست و پیروزی بر گناه و مرگ را اعلام کرد.
دو روش وجود دارد: روش برگ های انجیر (راه و رسم انسانی) و روش کامل خدا که توسط ریخته شدن خون مسیح، به وجود آمد. مذاهب دنیا تعلیم می دهند که انسان با انجام اعمال نیکو می تواند نجات یابد. پیروان مذاهب تصورشان این است که مسیحیان نیز برای کسب نجات، اعمال نیکو انجام می دهند، زیرا می بینند که آن ها چنین اعمالی انجام می دهند. اما تفاوت میان مسیحیت و مذاهب دیگر بسیار زیاد است. مسیحیان ابتدا نجات را از خدا دریافت می کنند، آنگاه قادر خواهند بود تا اعمال نیکو انجام دهند. ما اعمال نیکو را انجام نمی دهیم تا نجات یابیم، بلکه اعمال نیکو انجام می دهیم چون ابتدا نجات یافته ایم. نجات ما از آغاز تا پایان، بر فیض خدا استوار است و توسط ایمان دریافت می شود. بنابراین، به همان شکل که انسان با تلاش و عمل خود، نمی تواند به نجات دست یابد، با تلاش و کارهای نیک خود قادر به حفظ نجات نیست. همان طور که با ایمان نجات یافته ایم، با ایمان به مسیح هم باید رشد کنیم. پولس از اعضای کلیسای غلاطیه سئوال کرد:"آیا شما روح القدس را از راه اجرای احکام شریعت یافتید، یا از راه شنیدن و ایمان آوردن به مژده انجیل؟" (غلاطیان فصل 3 آیه 2). به عبارت دیگر نه اعمال نیکوی ما، بلکه خداوند است که بشر را از قلمرو قدرتمند گناه نجات می دهد، درون انسان را متحول می کند و قدرت اجرای دستورات الهی را عطا می کند. چه مزایای عالی و بی نظیری.
از سوی دیگر، آدم به وعده خدا مبنی بر نجات بشر، ایمان داشت و خداوند هم پوششی از طریق قربانی حیوان برای آن دو تهیه کرد که نمادی گردید از نجات انسان از طریق ریخته شدن خون مسیح.
"خداوند لباس هایی از پوست حیوان تهیه کرد و آدم و همسرش را پوشانید" (پیدایش فصل 3 آیه 21)
حتی بعد از سقوط انسان، خداوند هنوز هم آدم و حوا را دوست داشت و برای آن ها لباس مناسبی از پوست حیوانات فراهم کرد. خداوند می خواست بدن آدم و حوا به جای عریانی، دارای پوشش باشد. او احساس اخلاق گرایی "خجالت از برهنگی" را به آن دو عطا فرمود. این لباس ها در واقع پیش درآمد اقدامات بهداشتی، اخلاقی بود. در مقایسه با پوشش برگ های انجیر (پیدایش فصل 3 آیه 7)، این لباس ها نه فقط بزرگ تر، محکم، مقاوم و بادوام تر بلکه اندازه شان مناسب قامت آدم و حوا بود.
حیواناتی که خدا برای پوشش انسان قربانی کرد، شروع سیستم قربانی بود که اشاره به بره خدا که مسیح است، می کند. لباس های پوستین حاصل قربانی حیوان بود. حیوانی باید کشته می شد تا لباس تهیه می گردید. بدون ریخته شدن خون، آمرزش گناه امکان پذیر نبود (عبرانیان فصل 9 آیه 22). چرا بخشش گناهان مستلزم ریختن خون است؟ برای حیات، نمادی بهتر از خون وجود ندارد. خون ما را زنده نگه می دارد. مسیح خونش را برای گناهان ما ریخت. او زندگی اش را داد تا ما مرگ روحانی را که جدایی ابدی از خداست، تجربه نکنیم. بعد از این که خونش را برای ما ریخت، پیروزمندانه از قبر برخاست و پیروزی بر گناه و مرگ را اعلام کرد.
دو روش وجود دارد: روش برگ های انجیر (راه و رسم انسانی) و روش کامل خدا که توسط ریخته شدن خون مسیح، به وجود آمد. مذاهب دنیا تعلیم می دهند که انسان با انجام اعمال نیکو می تواند نجات یابد. پیروان مذاهب تصورشان این است که مسیحیان نیز برای کسب نجات، اعمال نیکو انجام می دهند، زیرا می بینند که آن ها چنین اعمالی انجام می دهند. اما تفاوت میان مسیحیت و مذاهب دیگر بسیار زیاد است. مسیحیان ابتدا نجات را از خدا دریافت می کنند، آنگاه قادر خواهند بود تا اعمال نیکو انجام دهند. ما اعمال نیکو را انجام نمی دهیم تا نجات یابیم، بلکه اعمال نیکو انجام می دهیم چون ابتدا نجات یافته ایم. نجات ما از آغاز تا پایان، بر فیض خدا استوار است و توسط ایمان دریافت می شود. بنابراین، به همان شکل که انسان با تلاش و عمل خود، نمی تواند به نجات دست یابد، با تلاش و کارهای نیک خود قادر به حفظ نجات نیست. همان طور که با ایمان نجات یافته ایم، با ایمان به مسیح هم باید رشد کنیم. پولس از اعضای کلیسای غلاطیه سئوال کرد:"آیا شما روح القدس را از راه اجرای احکام شریعت یافتید، یا از راه شنیدن و ایمان آوردن به مژده انجیل؟" (غلاطیان فصل 3 آیه 2). به عبارت دیگر نه اعمال نیکوی ما، بلکه خداوند است که بشر را از قلمرو قدرتمند گناه نجات می دهد، درون انسان را متحول می کند و قدرت اجرای دستورات الهی را عطا می کند. چه مزایای عالی و بی نظیری.
از سوی دیگر، آدم به وعده خدا مبنی بر نجات بشر، ایمان داشت و خداوند هم پوششی از طریق قربانی حیوان برای آن دو تهیه کرد که نمادی گردید از نجات انسان از طریق ریخته شدن خون مسیح.
