مسئولان ندامتگاه مرکزی کرج برای قطع ارتباط بین نوکیشان مسیحی زندانی در این زندان ایشان را در سالنهای مختلف تقسیم کرده‌اند.
به گزارش آژانس خبری مسیحیان ایران « محبت نیوز»، فعالان حقوق بشر در ایران خبر دادند که مسئولان ندامتگاه مرکزی کرج برای قطع ارتباط بین نوکیشان مسیحی زندانی در این زندان آنها را در سالنهای مختلف تقسیم کرده‌اند.
بهنام ایرانی، حسین ساکتی آرامسری (استیفان)، رضا ربانی (سیلاس) و عبدالرضا حق‌نژاد نام چهار زندانی عقیدتی است که به اتهام اعتقاد و ایمان به باورهای مسیحی در زندان ندامتگاه مرکزی کرج بسر می برند.
پیش‌تر بهنام ایرانی، حسین ساکتی آرامسری و رضا ربانی در سالن ۷ این زندان نگهداری می‌شدند که از روز شنبه ۱۱ مرداد ماه، رضا ربانی با حکم حراست زندان از سالن ۷ به سالن ۸ زندان ندامتگاه منتقل شد.
همچنین عبدالرضا حق‌نژاد که حدود یک هفته پیش به زندان ندامتگاه مرکزی منتقل شده بود از بدو ورود به سالن ۱۰ این زندان منتقل شد.
این اقدام حراست زندان مزبور که به قصد جدا کردن زندانیان عقیدتی و نوکیشان مسیحی از یکدیگر صورت می‌گیرد مغایر با اصل تفکیک جرایم در زندان‌ها به شمار می‌رود.
حسین ساکتی آرامسری ( استیفان) که دوستانش وی را با نام " استیفان " می شناسند از نوکیشان مسیحی فارسی زبان است که از سوی شعبه یک دادگاه انقلاب کرج به ریاست قاضی عاصف حسینی به یک سال حبس تعزیری محکوم شد.اتهامی که حسین ساکتی بخاطر آن محاکمه و محکوم گردید، در پرونده «تبلیغ برای مسیحیت» عنوان شده است.
بهنام ایرانی از اعضا و رهبران مسیحیان غیر تثلیثی موسوم به گروه کلیسا ایران است که در حال حاظر در زندان کرج دوران محکومیت شش ساله خود را می گذراند.
زندانی عقیدتی رضا ربانی ( سیلاس ) از مسیحیان غیر تثلیثی است که روز دوشنبه ۱۵ اردیبهشت با هجوم ۳ نفر از نیروهای وزارت اطلاعات به منزل شخصی اش وی را بازداشت و سپس به ندامتگاه مرکزی کرج منتقل کردند.
از دیگر اعضای گروه کلیسای ایران عبدالرضا (ماتیاس) حق‌نژاد می باشد که وی در تاریخ ۱۴ تیر ماه سال جاری توسط نیروهای لباس شخصی وزارت اطلاعات در منزل خود بازداشت شد.
« مسیحیت » در حکومت دینی جمهوری اسلامی پدیده ای در حال گسترش و طی سالهای اخیر نیز به اوج خود رسیده است. دگراندیشان مذهبی و عقیدتی در ایران به ویژه « نوکیشان مسیحی » به طور فزاینده‌ای زیر فشار و برخوردهای غیرانسانی جمهوری اسلامی قرار دارند، فشارهایی که بخصوص در این سه سال گذشته به اوج خود رسید و موج عظیمی از دستگیری‌ها و زندانی شدن مسیحیان را در پی داشت و نتیجه آن برخوردهای امنیتی با نوکیشان مسیحی، هجوم به کلیساهای خانگی و تعطیلی بسیاری از کلیساها ی فارسی زبان در تهران و شهرستانها را منجر شد که اینگونه برخوردهای امنیتی از سوی مقامات و مسئولان کشور به جهت مقابله با گسترش مسیحیت در ایران بوده است.
