آیا تا به‌حال از خود پرسیده بودید که چرا کتاب اعمال رسولان این سه مورد را ذکر کرده، می‌گوید که ایماندارانِ آن روزگار به زبانها سخن گفتند و نبوت کردند؟ چرا لوقا با چنین صراحت و دقتی به موضوع تکلم به زبانها به‌هنگام تعمید روح‌القدس اشاره می‌کند؟ آیا هدف او، ارائه تعلیم در مورد تکلم به زبانها بود؟
پاسخ را باید در علت نگارش کتاب اعمال رسولان جستجو کرد. این کتاب با چه هدفی نوشته شد؟ با مطالعه جدی و عمیق کتاب اعمال رسولان، پی می‌بریم که لوقا طرحی مشخص را در تمام کتابش دنبال می‌کند که همانا تحقق فرمایش خداوند عیسی در ۱: ۸ می‌باشد: "لیکن چون روح‌القدس بر شما می‌آید، قوت خواهید یافت و شاهدان من خواهید بود، در اورشلیم و تمامی یهودیه و سامره و تا اقصای جهان". و می‌بینیم که لوقا چگونه استادانه گسترش و اشاعه مسیحیت را از اورشلیم تا به خودِ شهر روم پی می‌گیرد. بشارت انجیل از اورشلیم تا به روم رسید. البته این یکی از علل نگارش کتاب اعمال است، علتی که به بررسی ما مربوط می‌گردد.
برای شروع بشارت و تأسیس کلیسا، خدا مقدر فرموده بود که این امر را خودش آغاز کند. از اینرو، در روز پنطیکاست کاری خارق‌العاده انجام داد. در آن روز، پیام انجیل را برای اولین بار خودش اعلام داشت، به‌وسیله زبانهای مردمانی که از سرزمینهای مختلف در اورشلیم جمع بودند. این دلیلی قاطع بود برای شنوندگان. رسولان و سایر شاگردان عیسی، قطعاً به زبانها، خدا را برای فراهم ساختنِ نجات به‌واسطه مسیح موعود و تفقد از اسرائیل تمجید می‌کردند و به "ذکر کبریایی خدا" پرداختند. سپس پطرس این واقعه را بر اساس یوئیل ۲: ۲۸-۲۹ تفسیر کرد و بشارت عیسی ناصری را اعلام فرمود. بدینسان کلیسا، به دست خودِ خدا تأسیس شد.
در واقعه دوم، در سامره، برای نخستین بار بشارت به سامریان می‌رسید، یعنی به کسانی که مورد انزجار یهودیان بودند. در اینجا نیز خدا مستقیما با عطای روح‌القدس به‌گونه‌ای فوق‌طبیعی تأئید کرد که سامریان را به ملکوت خود پذیرفته است.
همین امر، در مورد بشارت به غیریهودیان نیز صادق است. پطرس رسول گرچه در رؤیا امر یافته بود که غیریهودیان را نجس نشمارد و پیام انجیل را به آنان نیز برساند، اما برای تأئید عمومیِ این امر، روح‌القدس را همراه با پدیده فوق‌طبیعی تکلم به زبانها عطا فرمود تا یهودیان متعصب که به مسیحیت گرویده بودند، یقین بدانند که خدا غیریهودیان را نیز به ملکوت خود پذیرفته است.
در مورد شاگردان یحیی در اعمال ۱۹: ۱-۷ نیز تکلم به زبانها دلیلی بود از سوی خدا که ثابت می‌کرد خدا نه فقط سامریان و غیریهودیان، بلکه مردمان از هر فرقه و مذهب و مرامی را به ملکوت خود می‌پذیرد. درضمن، اعطای روح‌القدس در این واقعه به‌دست پولس رسول، ثابت می‌کرد که او رسولی است واقعی، در سطح سایر رسولان (ر.ش. اول قرنتیان ۹).
و بدینسان پیام نجاتِ مسیح به نقاط مختلف جهان آن روزگار با چنین "آیات و معجزات و انواع قوات و عطایای روح‌القدس" انتشار یافت. با دیدن نشانه‌ها و قواتی نظیر تکلم به زبانها بود که مردمان از هر نژادی به مسیح ایمان می‌آوردند و یقین می‌دانستند که این طریقت، از سوی خدا است و بشری نیست. به این شکل بود که پایه‌های کلیسا، بر شالوده‌ای استوار، یک بار برای همیشه بنا شد. تکلم به زبانها در این میان، نقشی خارق‌العاده ایفا کرد. با بررسی تک‌تک مواردی که در کتاب اعمال آمده، زبانها در این کتاب، نقش و کارکردی بشارتی دارد و هدف آن، بنای ایمانداران نبوده است.
اهمیت دیگر همراه بودنِ تکلم به زبانها با تعمید روح‌القدس، این است که به همگان نشان داده شود که از این پس، خدا و ملکوت او فقط متعلق به یک قوم خاص، یعنی یهودیان، نیست بلکه از آنِ همه مردم، از هر نژاد و قوم و قبیله‌ای است. خدا به زبان همه
مردم جهان سخن می‌گوید.
