Christian Apologetics دفاعیات مسیحی
11/02/2013
یازدهم آبان 1392
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
الیشع از اریحا عازم بیت ئیل شد. در بین راه عده ای نوجوان از شهری بیرون آمدند و او را به باد مسخره گرفتند. آن ها به الیشع گفتند:"ای کچل از این جا برو". الیشع به نام خداوند آن ها را نفرین کرد. آن گاه دو خرس از جنگل بیرون آمدند و چهل و دو نفر از آنان را دریدند.
وقتی متن را با دقت نمی خوانیم، تصور می کنیم سن تقریبی نوجوانانی که الیشع را مسخره می کردند، بین دوازده تا پانزده سال بوده است. اما با مطالعه دقیق متن درمی یابیم که به نظر نمی رسد این نوجونان، کم سن بوده اند. واژه ای که در زبان عبری برای نوجوانان به کار رفته، نشان می دهد که سن آن ها بیشتر است. نوجوانان کم سن از شهرهای حصاردار خارج نمی شدند و اوقات خود رادر کوهستان های ناامن نمی گذراندند. از طرفی، این عده در حال ولگردی و پرسه زدن بودند. دور از واقعیت نیست که آن ها را ارازل و اوباش بنامیم.
درست است که الیشع، نبی خدا بود اما زندگی او خالی از خطر نبود. این گروه ارازل و اوباش نه فقط الیشع را مسخره می کرد، بلکه احتمالا قصد سرقت و اعمال خشونت نیز داشتند. این گروه بزهکار اهل بیت ئیل بودند. جایی که مرکز بت پرستی در حکومت شمالی بود (بعد از مرگ سلیمان، اسرائیل به دو بخش تقسیم شد: حکومت شمالی اسرائیل نام داشت و حکومت جنوبی یهودا نامیده می شد). آن ها می دانستند که الیشع از مذهب و بت های آن ها بیزار است و علیه بی بند و باری موعظه کرده است.
اگر والدین اوباش یا رهبران شهر شاهد توهین و مخالفت ایلیا نبی به بت ها بودند، رفتار دسته تبهکاران قابل توجیه می نمود، زیرا می دانستند که او شاگرد ایلیا بود. بنابراین، به قصد انتقام و گوشمالی به الیشع نزدیک می شدند.
هیچکس در آن اطراف نبود که از الیشع حمایت و پشتیبانی کند، جز خدا. الیشع تصمیم گرفت با کمک خدا به اوباش درسی بدهد و نشان دهد که خدای او بر خلاف بت های آن ها، زنده و حقیقی است. هنگامی که الیشع آنان را نفرین کرد، ناگهان دو خرس به میان اوباش آمدند. الیشع دستور نداد که خرس ها بیایند، بلکه خرس ها را خدا برای مجازات دسته تبهکاران فرستاد. بازماندگان این حادثه، درس مهمی از این واقعه فرا گرفتند و دانستند که خدای الیشع واقعا وجود دارد.
مطابق قوانین بین‌المللی تمامی حقوق مربوط به مطالب و محتویات "دفاعیات مسیحی" محفوظ است. درج کامل مقالات "دفاعیات مسیحی" در سایر صفحات فیس بوک و وب سایت‌ها، بدون ذکر منبع و نام نویسنده یا مترجم، اکیداً ممنوع و غیرقانونی است.
یازدهم آبان 1392
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
الیشع از اریحا عازم بیت ئیل شد. در بین راه عده ای نوجوان از شهری بیرون آمدند و او را به باد مسخره گرفتند. آن ها به الیشع گفتند:"ای کچل از این جا برو". الیشع به نام خداوند آن ها را نفرین کرد. آن گاه دو خرس از جنگل بیرون آمدند و چهل و دو نفر از آنان را دریدند.
وقتی متن را با دقت نمی خوانیم، تصور می کنیم سن تقریبی نوجوانانی که الیشع را مسخره می کردند، بین دوازده تا پانزده سال بوده است. اما با مطالعه دقیق متن درمی یابیم که به نظر نمی رسد این نوجونان، کم سن بوده اند. واژه ای که در زبان عبری برای نوجوانان به کار رفته، نشان می دهد که سن آن ها بیشتر است. نوجوانان کم سن از شهرهای حصاردار خارج نمی شدند و اوقات خود رادر کوهستان های ناامن نمی گذراندند. از طرفی، این عده در حال ولگردی و پرسه زدن بودند. دور از واقعیت نیست که آن ها را ارازل و اوباش بنامیم.
درست است که الیشع، نبی خدا بود اما زندگی او خالی از خطر نبود. این گروه ارازل و اوباش نه فقط الیشع را مسخره می کرد، بلکه احتمالا قصد سرقت و اعمال خشونت نیز داشتند. این گروه بزهکار اهل بیت ئیل بودند. جایی که مرکز بت پرستی در حکومت شمالی بود (بعد از مرگ سلیمان، اسرائیل به دو بخش تقسیم شد: حکومت شمالی اسرائیل نام داشت و حکومت جنوبی یهودا نامیده می شد). آن ها می دانستند که الیشع از مذهب و بت های آن ها بیزار است و علیه بی بند و باری موعظه کرده است.
اگر والدین اوباش یا رهبران شهر شاهد توهین و مخالفت ایلیا نبی به بت ها بودند، رفتار دسته تبهکاران قابل توجیه می نمود، زیرا می دانستند که او شاگرد ایلیا بود. بنابراین، به قصد انتقام و گوشمالی به الیشع نزدیک می شدند.
هیچکس در آن اطراف نبود که از الیشع حمایت و پشتیبانی کند، جز خدا. الیشع تصمیم گرفت با کمک خدا به اوباش درسی بدهد و نشان دهد که خدای او بر خلاف بت های آن ها، زنده و حقیقی است. هنگامی که الیشع آنان را نفرین کرد، ناگهان دو خرس به میان اوباش آمدند. الیشع دستور نداد که خرس ها بیایند، بلکه خرس ها را خدا برای مجازات دسته تبهکاران فرستاد. بازماندگان این حادثه، درس مهمی از این واقعه فرا گرفتند و دانستند که خدای الیشع واقعا وجود دارد.
مطابق قوانین بین‌المللی تمامی حقوق مربوط به مطالب و محتویات "دفاعیات مسیحی" محفوظ است. درج کامل مقالات "دفاعیات مسیحی" در سایر صفحات فیس بوک و وب سایت‌ها، بدون ذکر منبع و نام نویسنده یا مترجم، اکیداً ممنوع و غیرقانونی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر