دیدگاه مسیحیت درباره نوشیدن شراب چیست؟

دفاعیات مسیحی

نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ

به طور کلی کتاب مقدس مسیحیان را از نوشیدن شراب و آبجو منع نکرده است. در دوران باستان، شراب یک نوشیدنی رایج در جوامع بشری از جمله قوم اسرائیل بود. مسیح نیز آب را به شراب تبدیل نمود (یوحنا فصل 2 آیات 1- 11) و به نظر می رسد او نیز گاهی شراب نوشیده است ( متی فصل 26 آیه 29). با این توصیف، مسیحیان موظف شده اند تا از مستی اجتناب کنند (افسسیان فصل 5 آیه 18). کتاب مقدس مستی و عواقب آن را محکوم می کند (امثال فصل 23 آیات 29- 35). هم چنین مسیحیان با کمک روح القدس نباید اجازه دهند چیزی بر آن ها مسلط شود (اول قرنتیان فصل 6 آیه 12، دوم پطرس فصل 2 آیه 19). کلام خدا هم چنین هر کاری را که باعث لغزش و عذاب وجدان سایر مسیحیان شود، نکوهش می کند (اول قرنتیان فصل 8 آیات 9- 13). با توجه به این آیات، نوشیدن مشروبات برای مسیحیان چندان آسان نیست.

از آنچه عیسی در مورد شریعت موسی می‌گوید، چنین می‌فهمیم که او به‌ جای متمرکز شدن بر تشریفات مذهبی و رعایت ظواهر، به باطن انسان و آنچه در درون فکر و دل او می‌گذرد توجه دارد. اگر کسی دلش توسط عمل نجات بخش خدا پاک شده باشد، قطعا مرتکب قتل نیز نخواهد شد و آدم شهوت‌رانی که مدام چشم و دلش در پی ارضای امیال نفس است، در نظر خدا کم تر از فرد زناکار نمی باشد، ولو آنکه عملا مرتکب زنا نشده باشد.

یهودیان اعتقاد داشتند که می توانند در اثر اجتناب از برخی از خوراک ها، در نظر خدا پاک باشند. اما عیسی فرمود که گناه در حالات درونی و انگیزه های شخص آغاز می شود. عمل گناه آلود، با یک فکر شروع می شود. افکار ما می توانند ما را آلوده کنند و به گناه بکشانند. فقط خدا می تواند فکر ما را نو سازد و ما از درون توسط عملکرد خداوند، پاک می شویم.

مسیح فرمود که هیچکس با خوردن چیزی نجس نمی شود. چیزی که انسان را نجس می سازد، سخنان و افکار تلخ و منفی او است (متی فصل 15 آیه 11). مسیح به شاگردانش گفت:"مگر نمی دانید که آنچه می خورید، به روح تان لطمه نمی زند و آن را نجس نمی سازد؟ زیرا خوراک با قلب و روح شما کاری ندارد، بلکه از معده شما عبور می کند و بیرون می رود (با این گفته، عیسی نشان داد که هر نوع خوراک، پاک و حلال است)" (انجیل مرقس فصل 7 آیات 18- 19).

با این توصیف، پولس بر حسب شرایط و موقعیت، یکی از این دو راه را انتخاب می کرد تا باعث لغزش برخی از ایمانداران مسیحی نشود. پولس وقتی با یک یهودی، یک اهل شریعت و یا شخصی که مخالف خوردن آن خوراک ها بود، آن غذا را نمی خورد. او آزادانه از اختیار و حق خود چشم پوشی می کرد. پولس رفتار خود را با شرایط و موقعیت ها سازگار می کرد تا عده بیشتری را به نجات مسیح رهنمون کند. به عبارت دیگر، توجه پولس به نگرش و سوءتفاهمات دیگران بود. اما او هدف مهم تری داشت: این که انجیل را به همه برساند. بنابراین، آنچه برای خدا اهمیت نداشت، برای پولس بی اهمیت بود. او آزاد بود، اما در مسیح.

این مقاله شما را به نوشیدن یا ننوشیدن شراب تشویق و ترغیب نمی کند. انتخاب و تصمیم گیری با شماست. اما اگر می خواهید کمی شراب در حضور شخصی بنوشید که از نوشیدن آن خشنود نیست، آن را مصرف نکنید. اصل محبت را فراموش نکنید:"هر شخص نفع خود را نجوید، بلکه نفع دیگری را" (اول قرنتیان فصل 10 آیه 24).

بدین ترتیب می‌توان دیدگاه مسیحیت در مورد مسکرات و به طور کلی خوراک حلال و حرام را چنین خلاصه کرد: آنچه پاک یا ناپاک است نه خود خوراک، بلکه انگیزه و نیتی است که در پس خوردن آن نهفته، و نیز عواقبی که این کار در پی دارد. زیرا مسیح به دل انسان می‌نگرد، نه به ظاهر. «مست شراب نشوید، که شما را به هرزگی می‌کشاند، بلکه از روح القدس پر شوید» (افسسیان فصل 5 آیه 18).