یک نکته مهم را نباید فراموش کنیم. خداوندْ عیسی، در روز یکشنبه وقتی قیام فرمود، شب‌هنگام بر رسولان ظاهر شد و با ایشان گفتگو کرد. یوحنا می‌فرماید: "چون این را گفت، دمید و به ایشان گفت روح‌القدس را بیابید" (یوحنا ۲۰: ۲۲). در یوحنا ۷: ۳۷-۳۹ عیسی از قبل، وعده روح‌القدس را به تشنگان داده بود، اما چون هنوز جلال نیافته بود (قیام نفرموده بود)، روح‌القدس عطا نشده بود (همچنین یوحنا ۱۴: ۱۶ و ۱۶: ۷). یوحنا، مانند سایر نویسندگان عهدجدید، کتاب خود را مستقل از سایر کتاب‌های عهدجدید نوشت و قصدش این نبود که سایر کتاب‌های عهدجدید را تکمیل کند، یا سایر کتاب‌ها کتاب او را تکمیل کنند. از اینرو، اشاره یوحنا به اینکه عیسی به رسولان دمید تا روح‌القدس را بیابند، نشان می‌دهد که او این رویداد را به‌منزله تحقق همان وعده یحیی به‌شمار می‌آورد، مبنی بر اینکه مسیح موعود مردمان را به روح‌القدس تعمید خواهد داد (یوحنا ۱: ۳۳). یوحنا به‌هنگام نوشتن انجیل خود، در این اندیشه نبود که لوقا در کتاب اعمال رسولان به واقعه تکلم به زبانها اشاره کرده است. او انجیل خود را مستقل از کتاب اعمال رسولان می‌نوشت. در نظر یوحنای رسول، این دمیدن، همان تعمید روح‌القدس بود. در این ملاقاتِ عیسی با رسولان در یکشنبه شب بعد از قیام، رسولان به زبانها سخن نگفتند.
اما همانطور که اشاره رفت، هر جا که خدا تشخیص دهد که تعمید روح‌القدسِ ایمانداری باید با نشانه‌ای محسوس همراه باشد، خودش این کار را به‌انجام خواهد رساند. نیازی نیست ما به‌جای او عمل کنیم. او خودش به‌اندازه کافی قدرت دارد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر