اما خالق عالم هستی، کسی که با خدا برابر بود، نه فقط در مقام انسانی فقیر و حقیر به این جهان آمد، بلکه حاضر شد برای شستشوی گناه بشر و کفاره کردنِ آن، بمیرد. اما باز نه هر نوع مرگی! او با شنیع‌ترین روش متداول آن روزگار اعدام شد: با صلیب!
در حکومت روم (که فلسطین نیز جزو مستعمرات آن بود)، صلیب خفت‌آورترین نوع اعدام بود. سیسِرون، مورخ رومی، صلیب را چنین توصیف می‌کند: «صلیب بی‌رحمانه‌ترین و شرم‌آورترین نوع مجازات است! باشد که صلیب نه فقط از بدن هر تبعۀ روم، بلکه حتی نامش نیز از فکر و چشم و گوش او دور بماناد!»
اما عیسی حاضر شد تا به‌نهایت خود را خوار سازد، هیچ شود، و چنین مرگ خفت‌آوری را بپذیرد. او به‌جای ما مجازات شد، گناهان ما را بر دوش خود گرفت، و کفارۀ تقصیرات ما را پرداخت. او مرگ خفت‌بار را پذیرفت تا ما حیات ابدی بیابیم.
آرمان رشدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر