شخصیکه در توجیه احساس بر افروخته شده امروزش میگوید " عشق آمدنی ست " چه بسا در توجیه احساس فروکش شده فردایش بگوید " عشق رفتنی ست " . و این حقیقت بزرگیست که عشق های آمدنی اغلب عشق های رفتتنی هستند.در حالیکه : عشق حقیقی آموختنی ست نه آمدنی ، عشق حقیقی کاشتنی ست نه درو کردنی . عشق حقیقی بخشیدنی ست نه گرفتنی . . عشق را باید از اسـتاد عشق آموخت که گفت شما دوستان من هستید و من جانم را برای شما میدهم و تا روی صلیب عاشق ماند و برای مصلوب کنندگانش طلب بخشش کرد . نه از معلم اخلاقی که در مورد عشق فقط ادبیات را درس میدهد و نه از فیلسوفی که عشق را با ترازوی مصلحت روزگار و وزنه احساسش میسنجد . . عشق را باید از عاشقی آموخت که عشق را زندگی کرد و با تحمل رنج عشق به جهانیان نشان داد که جهان بدون عشق جهان منجمدیست که روح حیات یخ زده اش از مـدار فیض خالقش خارج شـده زیــرا خــدا محبت است . جلیل سپهر