تا زمانی که موسی به حضور خداوند نزدیک نشده بود، هیچ اتفاقی بین او و خدا نیفتاده بود. وقتی خداوند دید که موسی مسیر از پیش تعیین شده ی چوپانی خود را جهت نزدیک شدن به او ترک کرد، وی را صدا زده و اقدام به آشکار نمودن خود از طریق کلامش نمود. اگر موسی با بی دقتی، آن بوته ی سوزان را شایسته ی توجه و اعتنا نمی دید، شاید خدا بدون گفتن سخنی از او دور میشد. عهد جدید به ما تذکر میدهد: "به خدا نزدیک شوید که او نیز به شما نزدیک خواهد شد." (یعقوب 4: 8)

گل بگیم و گل بشنویم