عیسی به شاگردان خود گفت به کشتی سوار شده پیش از وی به کناره دیگر دریا بروند . متی 14 : 22

شاگردان به آرامی رفتند اما در وسط دریا بخاطر باد مخالف گرفتار طوفان شده ترسیدند و هر کدام به وسیله ای چسبیده و از سویی بسویی میرفتند و با وحشت و ناامیدی فریاد میزدند بدون اینکه انتظار جوابی داشته باشند.
.
امروز هم خیلی از ما انسانها درکشتی شرایط زندگی گرفتار دنیای طوفان زده به وسیله ای چسبیده یا به چیزی پناه برده ایم و ناامیدانه ناله و فریاد میکنیم و سر نوشت خود را محکوم به شکست و غرق شدن میبینیم

.
اما مشکل شاگردانی که اکثرا مردان ماهیگیر و دریا دیده ای بودند چه بود که اینچنین دلشان را باخته و امید زندگی را از دست داده بودند ؟؟؟

.
یکبار دیگر به این آیه توجه کنید : عیسی گفت آنها " قبل از او به کناره دیگر "دریا بروند یعنی خودش هم بعد از اتمام کار به آنجا رفته و به آنها خواهد پیوست . بنابراین آنها را هرگز در نیمه راه در وسط طوفانها بحال خود رها نخواهد کرد .

.
مشکل امروز بعضی از ما همین است که در زیر فشار زنذگی فراموش میکنیم که خدا با ما در آن کناره دیگر قرار ملاقات دارد و بعد از طوفان در ساحل صلح و سلامتی منتظر ما است.
.
رمز آرامش در طوفانها اینست که باور کنیم خدا با شاگردانی که قرار باشد در وسط دریا غرق شوند هرگز قرار ملاقات نمیگذارد . آن خدا امروز هم همان خداست بشرطی که ما همان شاگردان فراموشکار نباشیم . جلیل سپهر