یوحنا پیشگویی های مربوط به آینده را در "روز خداوند" دید. "روز خداوند" چه روزی بود؟ (مکاشفه فصل اول آیه 10)

دفاعیات مسیحی

نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ

یوحنا در جزیره پطمس به خاطر وفاداریش به کلام خدا و عیسی مسیح، تبعید شده بود. پطمس جزیره کوچکی بود در دریای مدیترانه و در جنوب منطقه ای که امروز کشور ترکیه نامیده می شود. در دوران امپراطوری روم، رومی ها جنایتکاران و زندانیان دیگر را به این جزیره می فرستادند. این جزیره مانند زندانی بود که زندانی نمی توانست از آن فرار کند.

یوحنا از جزیره پطمس چنین گزارش داد:"من به علت پیغام انجیل و بشارت درباره مسیح، به جزیره پطمس تبعید شدم. روز خداوند بود و من در حال عبادت بودم که روح خدا مرا فرو گرفت..." (مکاشفه فصل اول آیات 9 - 10). "روز خداوند" چه روزی بود؟

در اواخر قرن اول میلادی، مسیحیان به جای این که طبق سنت یهود، روز شنبه را به عنوان روز سبت نگاه بدارند، روز یکشنبه را به عنوان روز سبت نگاه می داشتند. آن ها یکشنبه را روز خداوند می خواندند، زیرا در این روز بود که مسیح از مردگان قیام کرد. در همین روز بود که مسیح برای اولین بار بعد از مصلوب شدنش، به شاگردانش ظاهر شد. در این روز بود که مسیح، روح القدس را فرستاد (روز پنطیکاست-تاسیس کلیسا). بنابراین روز خداوند، نخستین روز هفته برای مسیحیان قلمداد می شد. یوحنا پیشگویی معروف به مکاشفه را در "روز خداوند" یعنی یکشنبه دریافت کرد.
یکی از رهبران کلیسای روم که کلمنت نام داشت و در قرن اول میلادی می زیست، چنین گزارش داد که روز یکشنبه به عنوان پرستش متحد مسیحیان رسمی شد. مکاتبات اداری امپراطوری روم نیز در اواخر قرن اول میلادی تایید می کند که مسیحیان در روز یکشنبه در قبل از طلوع آفتاب گردهمایی داشته اند. انتخاب این روز آن هم قبل از طلوع خورشید، برای مسیحیان یادآور زنده شدن مسیح در بامداد روز یکشنبه بود. این منابع دولتی چنین گزارش داده اند که مسیحیان به هنگام گردهمایی، سرودهای روحانی می خواندند و به قرائت نوشته های رهبران شان و سخنرانی گوش فرا می دادند و مسیح را به عنوان خدا می پرستیدند.

لوقا گزارش داد که "یکشنبه برای مراسم شام مقدس (عشاء ربانی)، دور هم جمع می شدیم و پولس برای ما موعظه می کرد" (اعمال رسولان فصل 20 آیه 7). این آیه، اولین گزارش عهد جدید است که می توان از آن نتیجه گرفت که مسیحیان به طور مرتب و در روزهای یکشنبه برای عبادت و اجرای مراسم عشاء ربانی جمع می شدند. هم چنین پولس به اعضای کلیسای قرنتس نوشت:"در نخستین روز هر هفته، یعنی یکشنبه..." (اول قرنتیان فصل 16 آیه 2). این آیات نشان می دهد که روز یکشنبه برای استراحت و عبادت مسیحیان رسمی شده بود.

در عهد عتیق، خداوند روز سبت را به عنوان روز استراحت انتخاب نمود. یک روز استراحت، این فرصت را به جسم و روان انسان می دهد تا برای شش روز کار آمادگی کسب کند. در دنیای باستان، این امتیاز نوین و منحصر به فردی بود که خدا به قوم اسرائیل عطا فرمود. در شریعت موسی و هم چنین عهد عتیق، قانونی که تغییر روز استراحت را از شنبه به روز دیگر منع کند، وجود ندارد. وجود چنین قانونی ضروری نبود. در واقع، خداوند آینده را می دید و می دانست که دوران انقلاب صنعتی فرا خواهد رسید و شرایط زندگی انسان ها به گونه ای دیگر شکل خواهد گرفت. در دنیای امروز، تعطیلی فرودگاه، بیمارستان، هتل ،آتش نشانی، مخابرات، رادیو و تلویزیون، نیروگاه برق... غیر ممکن و محال است. عدم فعالیت این گونه مراکز مصادف است با فاجعه. هم چنین مردم برای استراحت و رفع خستگی به مراکز تفریحی نظیر سینما، شهربازی، رستوران، پارک... می روند و اوقات فراغت خود را می گذرانند. در هر حال، کسانی که در تعطیلات آخر هفته کار می کنند، بایستی یک روز را درهفته به استراحت بپردازند.

از طرف دیگر، به نظر می آید که روز شنبه (سبت) مختص یهودیان بود و نه کلیسا. مسیحیان برای یادآوری قیام مسیح از مردگان، در روزهای یکشنبه مراسم گردهمایی را تشکیل دادند. در اواخر قرن اول میلادی، یکشنبه به عنوان روز استراحت انتخاب شد. اما به احترام یهودیان و شریعت موسی، شنبه نیز در کشورهای مسیحی به عنوان روز تعطیل قلمداد می شود. دلیل دیگراین تصمیم گیری، برای جلوگیری از اختلال درفعالیت های اقتصادی یهودیان و مسیحیان بود.
بنابراین، یک روز در هفته را به عنوان روز استراحت و تجدید قوا در نظر داشته باشید.