۱۳۹۳ اردیبهشت ۲۶, جمعه

آیا می دانید که ملحدین در پایان زندگی خود چه احساسی دارند؟

 دفاعیات مسیحی
سارتر پی برد که الحاد بی رحمانه است. کامو آن را هولناک یافت و نیچه آن را دیوانه کننده. ملحدینی که می کوشند همواره بدون خدا زندگی کنند، معمولا یا دست به خودکشی می زنند و یا کارشانبه جنون می کشد.
سارتر کمی قبل از مرگش گفت:"من احساس نمی کنم که دست آورد تصادف باشم، غباری در عالم هستی. احساس می کنم که کسی وجودم را انتظار می کشید و راه را برای آمدنم مهیا کرد و از پیش شکل بخشید. من وجودی هستم که فقط یک خالق می توانست در این جهان بگذارد و اندیشه ام به دستی خلاق اشاره می کند، یعنی به خدا."

This is Sartre’s before-death profession, according to Pierre Victor:
“I do not feel that I am the product of chance, a speck of dust in the universe, but someone who was expected, prepared, prefigured. In short, a being whom only a Creator could put here; and this idea of a creating hand refers to God.”
National Review, June 11, 1982, p. 677. Cited in McDowell, J. Stewart, D. Handbook of Today’s Religions – Existentialism.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر