دفاعیات مسیحی
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
"آدم، زن خود را حوا (یعنی " زندگی ") نامید، چون او می بایست مادر همه زندگان شود" (کتاب پیدایش فصل 3 آیه 20)
تا فصل 3 آیه 20 زن، نامی نداشت (البته در تفسیر و بررسی متن، بارها فرض کردم نام زن، حوا است). متن کتاب پیدایش تا قبل از فصل 3 آیه 20، حوا را زن می نامید (پیدایش فصل اول آیه 27)، هم چنین "یار مناسب" (فصل 2 آیه 18)، از دنده آدم، زنی سرشته شد و آدم او را زن نامید (فصل 2 آیات 22-23) و به عنوان "همسر" (فصل 2 آیات 24-25 و فصل 3 آیه 8) ذکر شده است.
خداوند مرد را "آدم" نامید که به معنای "زمین سرخ" است. بعدها آدم نیز زن خود را "حوا" نامگذاری کرد که معنی آن "زندگی" می باشد. پس از مجازات مرگی که برای انسان تعیین گردید، این اسم یعنی حوا که به معنی "زندگی" است، خیلی جالب است. نام "حوا" هم چنین بیانگر رحمت و غیرت خداوند به انسان سقوط کرده است، زیرا خداوند اجازه داد که بعد از ارتکاب گناه، مرگ جسمانی آدم و حوا (اولین والدین) صدها سال بعد رخ دهد تا زندگی انسان ها بر روی زمین تداوم یابد. آدم زمانی زنش را حوا نامید که زنش هنوز حامله نشده بود. آدم در حالی زنش را نامگذاری کرد که به خدا ایمان و اعتماد داشت و می دانست از نسل زن، نجات دهنده ای ظهور خواهد کرد (پیدایش فصل 3 آیه 15). زندگی، به نجات بشر از قلمرو قدرتمند گناه، امید بخشید.
بعضی معتقدند که بعد از ازدواج، وقتی زنان نام خانوادگی شوهرشان را کسب می کنند، این نکته جنبه فرهنگی ندارد، بلکه امری است کتاب مقدسی. این عده چنین نتیجه گیری می کنند که زن بعد از دریافت نام از آدم، دارای هویت شد، بنابراین زنان بایستی از شوهر و زندگی زناشویی حداکثر حمایت و پشتیبانی را به عمل آورند. آن ها برای اثبات دلیل خود پیدایش فصل 5 آیه 2 را مثال می زنند:"خدا انسان را مرد و زن خلق فرموده، آن ها را برکت داد و از همان آغاز خلقت، آن ها را "آدم" نامید".
برخی تصور می کنند که گزارش پیدایش در فصل اول آیه 27 "خدا انسان را زن و مرد خلق کرد" به آن معنا است که در ابتدا آدم دارای دو جنسیت بود و سپس در فصل دوم زن آفریده شد. چنین برداشتی کاملا غلط است. پیدایش فصل اول گزارشی است کلی، اما در فصل دوم با جزئیات بیشتر مانند باغ عدن و آفرینش زن آشنا می شویم.
"آدم، زن خود را حوا (یعنی " زندگی ") نامید، چون او می بایست مادر همه زندگان شود" (کتاب پیدایش فصل 3 آیه 20)
تا فصل 3 آیه 20 زن، نامی نداشت (البته در تفسیر و بررسی متن، بارها فرض کردم نام زن، حوا است). متن کتاب پیدایش تا قبل از فصل 3 آیه 20، حوا را زن می نامید (پیدایش فصل اول آیه 27)، هم چنین "یار مناسب" (فصل 2 آیه 18)، از دنده آدم، زنی سرشته شد و آدم او را زن نامید (فصل 2 آیات 22-23) و به عنوان "همسر" (فصل 2 آیات 24-25 و فصل 3 آیه 8) ذکر شده است.
خداوند مرد را "آدم" نامید که به معنای "زمین سرخ" است. بعدها آدم نیز زن خود را "حوا" نامگذاری کرد که معنی آن "زندگی" می باشد. پس از مجازات مرگی که برای انسان تعیین گردید، این اسم یعنی حوا که به معنی "زندگی" است، خیلی جالب است. نام "حوا" هم چنین بیانگر رحمت و غیرت خداوند به انسان سقوط کرده است، زیرا خداوند اجازه داد که بعد از ارتکاب گناه، مرگ جسمانی آدم و حوا (اولین والدین) صدها سال بعد رخ دهد تا زندگی انسان ها بر روی زمین تداوم یابد. آدم زمانی زنش را حوا نامید که زنش هنوز حامله نشده بود. آدم در حالی زنش را نامگذاری کرد که به خدا ایمان و اعتماد داشت و می دانست از نسل زن، نجات دهنده ای ظهور خواهد کرد (پیدایش فصل 3 آیه 15). زندگی، به نجات بشر از قلمرو قدرتمند گناه، امید بخشید.
بعضی معتقدند که بعد از ازدواج، وقتی زنان نام خانوادگی شوهرشان را کسب می کنند، این نکته جنبه فرهنگی ندارد، بلکه امری است کتاب مقدسی. این عده چنین نتیجه گیری می کنند که زن بعد از دریافت نام از آدم، دارای هویت شد، بنابراین زنان بایستی از شوهر و زندگی زناشویی حداکثر حمایت و پشتیبانی را به عمل آورند. آن ها برای اثبات دلیل خود پیدایش فصل 5 آیه 2 را مثال می زنند:"خدا انسان را مرد و زن خلق فرموده، آن ها را برکت داد و از همان آغاز خلقت، آن ها را "آدم" نامید".
برخی تصور می کنند که گزارش پیدایش در فصل اول آیه 27 "خدا انسان را زن و مرد خلق کرد" به آن معنا است که در ابتدا آدم دارای دو جنسیت بود و سپس در فصل دوم زن آفریده شد. چنین برداشتی کاملا غلط است. پیدایش فصل اول گزارشی است کلی، اما در فصل دوم با جزئیات بیشتر مانند باغ عدن و آفرینش زن آشنا می شویم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر