مطالعه کتاب مقدس
نویسنده مقاله: مهران پورپشنگ
در انجیل متی فصل ششم، عیسی آنچه را که دعای ربانی یعنی دعای خداوند نامیده می شود، به ما عطا فرمود تا الگویی باشد برای دعای مسیحی. با توجه به این الگو، ما باید خدا را تمجید کنیم، برای انجام اراده او در این دنیا و برای احتیاجات روزانه دعا کنیم و دعا کنیم تا خدا در کشمکش های روزانه به ما کمک کند.
مسیح به ما یاد داد تا به هنگام دعا از خدا در خواست کنیم که ما را از وسوسه ها دور نگه دارد (آیه سیزدهم). مقصود او چه بود؟
نخست این که کتاب مقدس می فرماید:"وقتی کسی وسوسه شده، به سوی گناهی کشیده می شود، فکر نکند که خدا او را وسوسه می کند، زیرا خدا از گناه و بدی به دور استو کسی را نیز به انجام آن، وسوسه و ترغیب نمی کند" (یعقوب فصل اول آیه سیزدهم).
وسوسه از تمایلات ناپاک درون سرچشمه می گیرد، نه از خدا. وسوسه با یک فکر ناپاک شروع می شود. اگر آن فکر را بسط دهیم و اجازه بدهیم که به مرحله عمل برسد، تبدیل به گناه می شود. وقتی وسوسه منتج به گناه شد، گناه را به گردن دیگران انداختن و آوردن عذر و بهانه برای افکار ناپاک و اعمال گناه آلود، کار آسانی است. عذر و بهانه ها شامل این حرف ها است:
یک. تقصیر شخص دیگری است. دو. من نمی توانم مانع آن بشوم. سه. همه این کار را می کنند. چهار. آن فقط یک اشتباه بود. پنج. هیچکس کامل نیست. شش. شیطان باعث شد آن کار را بکنم. هفت. مرا برای انجام آن کار تحت فشار قرار دادند. هشت. نمی دانستم آن کار گناه است. کسی که عذر و بهانه می آورد، سعی دارد تقصیر خودش را به گردن چیزی یا شخص دیگر بیندازد. اما ایماندار مسیحی مسئولیت گناهان را خودش به گردن می گیرد، به آن ها اعتراف می کند و از خدا می خواهد تا گناهانش را ببخشد.
خدا برای رشد روحانی ما از مشکلات و سختی ها و حتی وقایع شیرین و مطبوع نیز استفاده می کند، زیرا اتفاقات ناگوار و یا ظاهرا خوب ممکن است باعث جدایی ما از خدا و سست شدن ایمان و سرد شدن محبت ما نسبت به خدا شوند. ما ایمانداران در طی زندگی خود از مراحل مشکل و خطرناکی عبور خواهیم کرد. خداوند اجازه می دهد که فرزندانش از این مسیرهای پر پیچ و خم عبور کنند تا ایمان شان قوی گردیده و از امتحان ایمان شان سر بلند بیرون آیند. هر چند خدا برای رشد روحانی ما از مشکلات و بحران ها و حتی وقایع شیرین و مطبوع استفاده می کند، ولی او هرگز ما را وسوسه نمی کند. وسوسه گناه هرگز از سوی خدا صادر نمی شود، بلکه منشا این گونه وسوسه ها، طبیعت گناه آلود خود ما می باشد. وقتی خدا ابراهیم را فرا خواند تا با ایمان زندگی کند، او را آزمایش کرد تا ایمانش قوی تر شود. خدا به این دلیل ما را آزمایش می کند تا بهترین ها در ما ظاهر شوند. شیطان ما را وسوسه می کند تا بدترین چیزها در ما پدیدار شوند.
اما مقصود مسیح از "ای خدا ما را از وسوسه دور نگاه دار"، وسوسه شیطان است. او ایمانداران مسیحی را وسوسه می کند. در نتیجه باید از شیطان رهایی بیابیم. بدین سان، در پس عبارتی که عیسی در این دعا به ما می آموزد، این معنا نهفته است که شیطان از ما بسیار نیرومندتر است و ما ناتوان تر از آنیم که بتوانیم در برابرش تاب بیاوریم. اما اگر از پدر آسمانی درخواست کنیم، او ما را رهایی خواهد داد. لذا از طریق سکونت روح القدس در ما است که که از شیطان رهایی می یابیم.
مطابق قوانین بین‌المللی تمامی حقوق مربوط به مطالب و محتویات "دفاعیات مسیحی" محفوظ است. درج کامل مقالات "دفاعیات مسیحی" در سایر صفحات فیس بوک و وب سایت‌ها، بدون ذکر منبع و نام نویسنده یا مترجم، اکیداً ممنوع و غیرقانونی است.
در انجیل متی فصل ششم، عیسی آنچه را که دعای ربانی یعنی دعای خداوند نامیده می شود، به ما عطا فرمود تا الگویی باشد برای دعای مسیحی. با توجه به این الگو، ما باید خدا را تمجید کنیم، برای انجام اراده او در این دنیا و برای احتیاجات روزانه دعا کنیم و دعا کنیم تا خدا در کشمکش های روزانه به ما کمک کند.
مسیح به ما یاد داد تا به هنگام دعا از خدا در خواست کنیم که ما را از وسوسه ها دور نگه دارد (آیه سیزدهم). مقصود او چه بود؟
نخست این که کتاب مقدس می فرماید:"وقتی کسی وسوسه شده، به سوی گناهی کشیده می شود، فکر نکند که خدا او را وسوسه می کند، زیرا خدا از گناه و بدی به دور استو کسی را نیز به انجام آن، وسوسه و ترغیب نمی کند" (یعقوب فصل اول آیه سیزدهم).
وسوسه از تمایلات ناپاک درون سرچشمه می گیرد، نه از خدا. وسوسه با یک فکر ناپاک شروع می شود. اگر آن فکر را بسط دهیم و اجازه بدهیم که به مرحله عمل برسد، تبدیل به گناه می شود. وقتی وسوسه منتج به گناه شد، گناه را به گردن دیگران انداختن و آوردن عذر و بهانه برای افکار ناپاک و اعمال گناه آلود، کار آسانی است. عذر و بهانه ها شامل این حرف ها است:
یک. تقصیر شخص دیگری است. دو. من نمی توانم مانع آن بشوم. سه. همه این کار را می کنند. چهار. آن فقط یک اشتباه بود. پنج. هیچکس کامل نیست. شش. شیطان باعث شد آن کار را بکنم. هفت. مرا برای انجام آن کار تحت فشار قرار دادند. هشت. نمی دانستم آن کار گناه است. کسی که عذر و بهانه می آورد، سعی دارد تقصیر خودش را به گردن چیزی یا شخص دیگر بیندازد. اما ایماندار مسیحی مسئولیت گناهان را خودش به گردن می گیرد، به آن ها اعتراف می کند و از خدا می خواهد تا گناهانش را ببخشد.
خدا برای رشد روحانی ما از مشکلات و سختی ها و حتی وقایع شیرین و مطبوع نیز استفاده می کند، زیرا اتفاقات ناگوار و یا ظاهرا خوب ممکن است باعث جدایی ما از خدا و سست شدن ایمان و سرد شدن محبت ما نسبت به خدا شوند. ما ایمانداران در طی زندگی خود از مراحل مشکل و خطرناکی عبور خواهیم کرد. خداوند اجازه می دهد که فرزندانش از این مسیرهای پر پیچ و خم عبور کنند تا ایمان شان قوی گردیده و از امتحان ایمان شان سر بلند بیرون آیند. هر چند خدا برای رشد روحانی ما از مشکلات و بحران ها و حتی وقایع شیرین و مطبوع استفاده می کند، ولی او هرگز ما را وسوسه نمی کند. وسوسه گناه هرگز از سوی خدا صادر نمی شود، بلکه منشا این گونه وسوسه ها، طبیعت گناه آلود خود ما می باشد. وقتی خدا ابراهیم را فرا خواند تا با ایمان زندگی کند، او را آزمایش کرد تا ایمانش قوی تر شود. خدا به این دلیل ما را آزمایش می کند تا بهترین ها در ما ظاهر شوند. شیطان ما را وسوسه می کند تا بدترین چیزها در ما پدیدار شوند.
اما مقصود مسیح از "ای خدا ما را از وسوسه دور نگاه دار"، وسوسه شیطان است. او ایمانداران مسیحی را وسوسه می کند. در نتیجه باید از شیطان رهایی بیابیم. بدین سان، در پس عبارتی که عیسی در این دعا به ما می آموزد، این معنا نهفته است که شیطان از ما بسیار نیرومندتر است و ما ناتوان تر از آنیم که بتوانیم در برابرش تاب بیاوریم. اما اگر از پدر آسمانی درخواست کنیم، او ما را رهایی خواهد داد. لذا از طریق سکونت روح القدس در ما است که که از شیطان رهایی می یابیم.
مطابق قوانین بین‌المللی تمامی حقوق مربوط به مطالب و محتویات "دفاعیات مسیحی" محفوظ است. درج کامل مقالات "دفاعیات مسیحی" در سایر صفحات فیس بوک و وب سایت‌ها، بدون ذکر منبع و نام نویسنده یا مترجم، اکیداً ممنوع و غیرقانونی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر