زبانها در کتاب‌مقدس

در عهدعتیق

          در عهدعتیق هیچ اشاره‌ای به "تکلم به زبانها" نشده. اما چند مورد مشخص هست که توجه به آنها به روشن شدن مطالب عهدجدید و تجربه صدر مسیحیت کمک می‌کند.

          نخستین اشاره به عطای فوق طبیعی که بر اثر ریزش روح‌القدس پدید آمد، در کتاب اعداد ۱۱: ۲۳-۲۹ یافت می‌شود. در این ماجرا، مشاهده می‌کنیم که ۷۰ نفر از مشایخ قوم اسرائیل در اثر ریزش روح‌القدس، شروع به "نبوت" کردند، یعنی مطالبی را در ستایش خدا بیان می‌کردند که حالتی فوق طبیعی داشت.

          مورد دوم روشنتر است. شاؤل، نخستین پادشاه قوم اسرائیل، پس از آنکه در نافرمانی از خدا گرفتار آمد، کمر به قتل داود بست. او زمانی که در تعقیب داود بود، دانست که او در نایوتِ رامه، نزد سموئیل و سایر انبیا به‌سر می‌برد. لذا سه دسته قاصد به دفعات مختلف به آنجا گسیل داشت. اما هیچیک از آنها باز نگشتند، چون به محض رسیدن به محل، روح خدا بر آنان می‌ریخت و ایشان شروع به "نبوت" می‌کردند. سرانجام شاؤل خود عازم آن محل شد. وقتی نزدیک رسید، روح خدا بر او نیز ریخت و او شروع به "نبوت" کرد، طوری که با حالتی پشیمان نزد پایهای سموئیل نبی افتاد. خارق‌العاده بودن این ماجرا از این امر درک می‌شود که شاهدان همگی متعجب شدند که شاؤلِِ شرور نیز نبوت می‌کند. برای آنان مسجل بود که گفته‌های ستایشیِ شاؤل در مورد کارهای عظیم خدا، خارج از توان و تسلط خودِ او می‌باشد.

          در این دو ماجرا، اشخاصی که روح‌القدس بر آنان قرار می‌گرفت، به زبان مادری خود "نبوت" می‌کردند، یعنی مطالبی را در وصف عظمت خدا بیان می‌داشتند و او را می‌ستودند.

          شاید نکته بسیار مهم در عهدعتیق در مورد زبانها و نبوت و عطاهای فوق‌طبیعی روحانی، پیشگویی یوئیل نبی می‌باشد که می‌فرماید: "و بعد از آن، روح خود را بر همه بشر خواهم ریخت و پسران و دختران شما نبوت خواهند نمود و پیران شما و جوانان شما رؤیاها خواهند دید. و در آن ایام روح خود را بر غلامان و کنیزان نیز خواهم ریخت" (یوئیل ۲: ۲۸ و ۲۹).

          اهمیت این پیشگویی را اینچنین می‌توان بیان داشت. طبق نمونه‌هایی که آوردیم (از هفتاد شیخ در روزگار موسی و از شاؤل)، می‌توان گفت که عطیه‌هایی نظیر نبوت کردن (بیان امور الهی و ستایش خدا تحت سلطه روح‌القدس)، به هر کسی عطا نمی‌شد، بلکه خاص انبیا بود، بگونه‌ای که اگر کسی به‌غیر از گروه انبیا نبوت می‌کرد، مردم آن را امری غریب می‌پنداشتند. اما اینک یوئیل پیشگویی می‌کند که روزی فرا خواهد رسید که پسران و دختران اشخاص معمولی، پیران و جوانان، و غلامان و کنیزان، یعنی مردمان از هر جنسیت و طبقه‌ای، روح خدا را دریافت خواهند کرد و نبوت کرده، رؤیا خواهند دید، یعنی همان کاری که فقط انبیا انجام می‌دادند. طبق فرمایش پطرس رسول، این پیشگویی در روز پنطیکاست جامه عمل پوشید (اعمال ۲: ۱۴-۲۱).