به این منظور، به یکی از بخشهای مهم کتابمقدس مراجعه می‌کنیم، به رساله پولس رسول به فیلیپیان، فصل دوم، آیه‌های ۶ تا ۱۱٫ می‌فرماید:
« [او] چون در صورتِ خدا بود، با خدا برابر بودن را غنیمت نشمرد، لیکن خود را خالی کرده، صورت غلام را پذیرفت و در شباهت مردمان شد؛ و چون در شکل انسان یافت شد، خویشتن را فروتن ساخت و تا به موت، بلکه تا به موت صلیب مطیع گردید. از این جهت خدا نیز او را به‌غایت سرافراز نمود و نامی را که فوق از جمعی نامهاست، بدو بخشید، تا به نام عیسی هر زانویی از آنچه در آسمان و بر زمین و زیر زمین است خم شود، و هر زبانی اقرار کند که عیسای مسیح، خداوند است برای تمجید خدای پدر.»
آرمان رشدی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر