در مثل قنطارها، عیسی به ما نشان می دهد که میزان عطایا که خدا به ما می بخشد مهم نیست، بلکه آنچه اهمیت دارد، کاری است که هر یک از ما با عطای خود انجام می دهیم. لذا، باید عطایایی را که به ما داده شده است، بشناسیم و پرورش دهیم. خداوند وقتی ما را خلق کرد، به دقت می دانست که چه می کند. او به ما تمام عطایای لازم را برای تحقق بخشیدن به مقصودی که برای آن خلق شده ایم، بخشیده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر