ای خداوند، بگذار آنانی که با اشک می کارند، با شادی درو کنند. کسانی که با امید و انتظار بیرون رفته بذر می افشانند، با شادی محصول خود را باز خواهند آورد. (مزمور صد و بیست و ششم آیات پنجم و ششم)
توانایی خدا برای احیای حیات، فوق از درک و فهم ما است. اگر جنگلی بسوزد و از بین برود، باز امکان رشد مجددش وجود دارد. استخوان شکسته شفا می یابد. حتی غم و اندوه نیز همیشگی نیست. اشک های ما می تواند بذرهایی باشند که در زمین شادی رشد می کند، زیرا خدا قادر است از مصیبت، نیکویی به بار آورد. وقتی بار غم بر شانه های تان سنگینی می کند، بدانید که زمان غم و اندوه شما به زودی پایان خواهد رسید و مجددا به شادی دست خواهید یافت. وقتی انتظار می کشیم، باید صبور باشیم. محصول بزرگ شادی الهی، به وقت درو نزدیک می شود.

مطالعه کتاب مقدس