به زباني ساده, دعا ايجاد ارتباط با خدا است.
چون خدا شاه شاهان, رب‌الارباب و آفريننده آسمان و زمين است, ما بايد با احترام به حضور او بياييم. ولي از طرف ديگر او پدر مهربان و آسماني ما نيز است كه به فكر ما بوده و از داشتن مشاركت و دوستي با ما لذت مي‌برد. در نتيجه با دانستن اين واقعيت كه او بيش از هر كس ديگري كه ما را دوست داشته يا خواهد داشت ما را دوست دارد, مي‌توانيم با احترام و با قلبي مملو از شادي به حضور او بياييم.
بنا به گفته اي : < دعا هم مجرا و هم موجد و مولد عبادت مي باشد. روح عبادت همان روح دعا است. همان طور كه جسم و جان با هم پيوسته مي باشند و همان طور كه حيات و قلب ما به يكديگر وابسته مي باشند, دعا و عبادت نيز به هم وابسته اند. بدون عبادت, دعاي واقعي وجود ندارد و بدون دعا, عبادت وجود ندارد.> دعاي واقعي, ابراز سرسپردگي و عبوديت ما به پدر آسماني است و دعوتي است براي اين كه چون ما با او سخن مي گوييم, او نيز با ما سخن بگويد.
پولس رسول مي‌نويسد:((پس چون رئيس كهنه عظيمي داريم كه از آسمانها در گذشته است يعني عيسي , پسر خدا, پس با دليري (اعتماد) نزديك به تخت فيض بياييم تا رحمت بيابيم وفيض را حاصل كنيم كه در وقت ضرورت (احتياج) ما را اعانت كند.)) (عبرانيان 14:4-16)
چون خدا شاه شاهان, رب‌الارباب و آفريننده آسمان و زمين است, ما بايد با احترام به حضور او بياييم. ولي از طرف ديگر او پدر مهربان و آسماني ما نيز است كه به فكر ما بوده و از داشتن مشاركت و دوستي با ما لذت مي‌برد. در نتيجه با دانستن اين واقعيت كه او بيش از هر كس ديگري كه ما را دوست داشته يا خواهد داشت ما را دوست دارد, مي‌توانيم با احترام و با قلبي مملو از شادي به حضور او بياييم.
بنا به گفته اي : < دعا هم مجرا و هم موجد و مولد عبادت مي باشد. روح عبادت همان روح دعا است. همان طور كه جسم و جان با هم پيوسته مي باشند و همان طور كه حيات و قلب ما به يكديگر وابسته مي باشند, دعا و عبادت نيز به هم وابسته اند. بدون عبادت, دعاي واقعي وجود ندارد و بدون دعا, عبادت وجود ندارد.> دعاي واقعي, ابراز سرسپردگي و عبوديت ما به پدر آسماني است و دعوتي است براي اين كه چون ما با او سخن مي گوييم, او نيز با ما سخن بگويد.
پولس رسول مي‌نويسد:((پس چون رئيس كهنه عظيمي داريم كه از آسمانها در گذشته است يعني عيسي , پسر خدا, پس با دليري (اعتماد) نزديك به تخت فيض بياييم تا رحمت بيابيم وفيض را حاصل كنيم كه در وقت ضرورت (احتياج) ما را اعانت كند.)) (عبرانيان 14:4-16)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر